Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Har Yorumları ve İncelemeleri
Har yorumları ve incelemelerini, Har kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Har puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
7.810 üzerinden
BAB02
Yetti okuduğun.
Artık yaz.
Yaz,âlemdeki son imzan bir kelime olacaktır zira.
Güçlü olsanda yaz.,zayıf olsan da.
Zayıfın sığınağıdır kelime, güçlünün cümlesinden alır intikamını mutlaka."
HAR kitabının sondan bir önceki kapısı , veya bölümü(BAB) ile alıntı yaprak başlamak istedim.
Terkip( bir şeyi karıştırıp birleştirmek) ile başlayan terhis ile biten, Bablarının isimleri bile öykünün anlamlarına göre seçilmiş olan, gerçekle fantastik ögeleri nasıl başlayıp nerede karıştığını nerede bir araya geldiğini anlamlandırmakla uğraştığım bir kitap.
Dilini ilk başta kavramakta zorluk çektiğim,kimi zaman 'ne anlattı bu adam şimdi!' dediğim, sık sık kelimelerin anlamlarına bakmak zorunda kaldığım,
Elimden bir an fırlatmak isterken bir cümle ile tekrar bağlandığım, bitirince iyi ki bitirdim dediğim, politik ögeler, dini motifler, yaşanmış hayatlar, yaşanacak acılar ile dolu bir yeryuvar hikayesi.
"Umudumuz onda, hakikat kitabında
-Bir tane kitap ne yapabilir ki?
-Devasa camiler inşa eder Numune kardeşim, muazzam kiliseler diker, okyanuslar dolusu kan döker, kan dindirir,milyarlarca hayatı karartır, milyarlarcasını aydınlatır.
Diyen kitap, bu cümlelerle kendi tarzını özet geçmiş.Okuduğunuzda nefret de edebilirsiniz, hayran da kalabilirsiniz kitaba ve yazara.
Yazarında dediği gibi herkesin sevdiği insanlardan kork , kelleni alanı önce o affeder.
Herkesin seveceği bir kitap değil , ama herkesin sevdiği kitaplardan da korkmak lazım bence, bir herkes olma yaratışı, özgürlüğün en büyük düşmanı.
Keyifli okumalar...
Har, Bir Kıyamet Romanı, Murat Uyurkulak’tan okuduğum ilk romandı. Dili pek aşina olduğum bir dil olmasa da ilk sayfadan beni içine çeken bir roman oldu. Murat Uyurkulak’ın kelimelerle dansında, bazı satırlarda İhsan Oktay Anar ve Ahmet Hamdi Tanpınar karışımı bir tad hissettim.
Kitap iki bölümden oluşuyor. İlk bölüm iki farklı anlatıcı
Har
Bir kıyamet hikayesi Har.
Metaforik anlatımlarla tarihi, coğrafyayı, sosyolojiyi, dini, devleti, toplumu, milleti ele almış Murat Uyurkulak.
Kitabı Mukaddes ile biçimsel benzerlikleri var kitabın, kullandığı ironik dil, uslub, metaforik anlatımlarla özellikle Türk-Kürt meselesine ve yaşanan travmalara yer veriyor.
Bab 16'dan başlayarak Bab 0' a doğru ilerliyor, terkip ile başlayıp terhis ile yani kıyametle bitiyor.
İlahi kat tarafından aranan bir seçilmiş elçi adayının Netamiye denen dünyevi ülkede Netam ve Xırbo halkları arasında süren mücadelede hayatını kaybetmesi üzerine parya meleklerince Numune'nin seçilmiş kişi yerine konması oyununun kıyametin bir parçası olmasını anlatıyor Har.
Ne kadar anlaşılır dimi...
Konusu itibariyle milliyetçi, kahramanlarından dolayı muhafazakar söylemlere ters düşen ama anlatım diliyle etkili olan roman isminin hakkını veriyor. Bir manasıyla yanan bir ateşi, bir manasıyla rahatsız edici üslubuyla dikeni hatırlatıyor Har.
On üç ve numune
Yazarın okuduğum ilk romanı olduğu için yazarı bu kitabından tanıma fırsatı elde ettim. Askerden kaçmalarıyla başlayan serüven çok başka yerlerde sonuçlanıyor. Ama on üç sonra yamuk kafalar ve sonrasında 35 güzel çiçek , kumral karakterleri aynı zamanda numune karakterleri tamamen bu dünya üstü varlıklar olduğu gerçeğiyle karsı karşıya kalıyoruz bana soracak olursanız ne anladım bu kitaptan diye sadece koskocaman bir hiç cevabını verebilirim. Bunu olumsuz eleştiri tarzında da algılayabilirsiniz ama kitapta anlatılmak istenen şeyi anlayamadım ya da birşeyler anlatılmıyordur belkide çok karışık ve cok olaylı olaylar birbirinden bağlantı problemli tamamen serbest bir şekilde yazılmış bir kitap. Sadece dörtlük kısmında yazılanlar güzeldi ikişer defa okudum onun haricinde yazılan her kitap okunma değerindedir düşüncesinde olduğum bir gerçektir..
İlk izlenimim kitabın oyunlu, süslü cümleler kurma çabasıyla yorucu ve samimiyetsiz bir dile sahip oluşu oldu. Dinlere, yerlere, şahıslara, meleklere yazar kendisi yeni isimler takmış. Anlaşılmayı biraz zorlaştırsa da anladıkça çözülüp gidiyor, bir Murat Menteş samimiyetinden ziyade Emrah Serbes serseriliğine yakın ama dediğim gibi bir tık samimiyetsiz üslup.
Başlarda ikili anlatım üzerinden gidiyor. Baş karakter olan Numune’nin birinci ağızdan anlattığı başından geçen olaylar ile Tefail’in -ayak işlerinde diyelim- kullandığı bulut kafilesinin ağzından dünyaya bir elçi adayı seçilme aşamaları ile başlıyor. Sonrasında Onüç’ün bedenine giren bu bulut kafilesi ile Numune bir araya gelerek ortak bir anlatımla sürüyor. Kitabın ana teması, yazarın Netamiyeliler dediği Türk çocuklarıyla Xırbo’lar dediği Kürt çocuklarının boktan bir mesele uğruna birbirlerini kıyıp durmalarına rağmen kardeşlikleri üzerine kurulmuş. Hikaye Afili Filinta tarzı, kafası güzel şekilde ele alınmış, orasını sevdim :) Ha ama ne katar? Pek bir şey değil, çerezlik okuma.
266 syf.
·
Puan vermedi
HAR: Sıcak, kızgın, yakıcı. Aşısız ağacın meyvesi. Bakımsızlıktan anormal gelişmiş bağ, bahçe. Küf. İnsan, hayvan ya da bitkilerde görülen salgın hastalık. Gül yapraklarının üzerinde bulunan beyaz böcek. Kötü (kimse). Atın biniciyi sarsmadan yürüyüşü, rahvan. Atın bir ve iki vuruşlu yürüyüşü. Pişmiş yumurtanın sarısı. Defne. Dantel. At
Beyin yakan bir roman... Yazarın kullandığı meteforları tam anlayabildim mi ben de emin değilim :). Bir kıyamet romanı ve adeta yazar bize etrafınıza bakın sizce de kıyamet kopuyor mu? diyor bize adeta. Anlatılacak o kadar şey var ki tefail in son yamukla karşılaştığı an '' intikam romanını yazan bu mu? '' diyerek tol 'e selam çakmasını mı kitabın sonundaki şu diyalogla barışa selam çakmasını mı hangisini anlatayım. En iyisi kitabı okuyun ama hazırlı olun beyninizi çalıştırmaya ve yakmaya..
- Niye çift çift iniyor bunlar yahu?
Tefail yanıtlıyor :
-Onlar kardeştir ayrılmazlar..
Not: Kitap argo içerir.
‘Tol’ ve ‘Har’ kitabını birlikte almıştım, art arda okudum. Kitabın fantastik yeraltı edebiyatı tarzı güzel. Alternatif ilahi evren, Büyük A, Tefail, Başsal gibi karakterin yeryuvardaki netamiyeye nizam vermek için yeni bir elçi aday araması fikrini sevdim. Yazar olabildiğince alışılagelmiş edebiyat tarzından kopup değişik yazamaya çalışmış, ama olay örgüsü ve olaylarla karakterler arası geçiş zayıf geldi bana. Yahut yazar bilinçli olarak ne kadar karışık ve kasvetli yazarsam o kadar tutar düşüncesiyle yazmış bence.
Kitapta beni rahatsız eden şey (iki kitapta da) kitapların alt metni. Kesin bir yargıya varmak istemiyorum ama yazar klasik bir solcu, özgürlükçü geçinip devrim yanlısı olduğunu savunan bir terör sevicisi. İlk kitaptaki eski devrimci/gerilla’dan, ikinci kitaptaki baş karakterin asker kaçağı olması, sürekli askerlerin köy yakıp katliam yaptığı, tecavüz ettiği, köylüleri tartakladığı söylemlerinden oldukça rahatsız oldum. Eğer kendinizi gereğinden fazla entellektüel görüp kör bir hümanizmle dünyaya bağlıysanız okuyabilirsiniz. Ama benim gibi bazı hassasiyetleriniz varsa sizi rahatsız eden bolca söylemle karşılaşacaksınız. Her kitap şüphesiz okunabilir ve size bir şeyler katabilir ama bu kitapları okumasanız da çok bir şey kaybedeceğinizi düşünmüyorum. Alt metindeki niyet ve yaratılmaya çalışılan algı açıkça ortada çünkü.
İyi okumalar...
"Bu ülke, ki Netamiye derler adina, ulu bir ejderhanın mide fesadindan doğdu. Biz oradaydık, gördük her şeyi. Kıyametin yarım boy küçuğü bir alamet gündü. Yedi kat yerin üstünden, yedi kat yerin altına uzanan bir meydan okuma.. Alemin meleklerine, șeytanlarına, cinlerine ateşli bir selam, edebi bir salvo..
Tutkunun, inancın, var olmanın kıyametine kelimelerden mürekkep bir yolculuk."
Netamiyede ülkenin batısı ile dogusu arasında yaşanan savaşı, Netamiyenin doğusunun geri kalmışlığı, ezilmişliği, mağruz kaldığı ırkçılık ve katliamları ilahi göklerden, cehennemi yer yüzüne her açıdan gözler önüne seriyor. Okurun Netamiye hakkında bir şeyleri fark etmesine ön ayak oluyor. Ben ilk Tol kitabını okumuştum yazarın, Har'ı daha çok sevdim.
Tol kitabının devamı gibi izler taşıyor ikinci kitabı Har. Sanki yazar Tol'u bitirememiş de ikinci bir romana anlatacaklarını sarkıtmış gibi. Bu sefer daha çok diyalog var kitapta. Bir yazarın altı çizilesi cümleler kurması beni her zaman kitaba daha çok bağlar ki yazar romanının içine serpiştirdiği ''beylik'' laflarını çekinmeden hünerli kelime manevralarıyla ustaca sunuyor biz okurlara.
Yeraltı edebiyatı desem değil, toplumdan kimi şeylere de değiniyor, dokunduruyor hikaye yer yer. Çok gerçek bir dili var desem değil, fantastik öğelere de yer vermiş yazar. Biraz hüzünlü, biraz mizahi bir dille anlatmış konuyu Murat Uyurkulak. Bir ailenin hikayesinden bir toplumun hikayesine yol alıyor konu. Bazen ara yollara giriyor, sonra bir anda asıl konuya bağlıyor. Tol romanından sonra Har romanını da okudum yazarın, yine bir çırpıda mı bitti, yoksa bitsin de gitsin diyip mi okudum bilmiyorum. Sanırım yazarın dili bende böyle bir tat bıraktı.