Alıklar, bir suskunluğa hiç kimsenin başaramayacağı kadar inatçı bir hırsla sarılırlar; görgülü davranma hevesinin ustalarıdır onlar. Görgülü tavırlarını, sanki inatlaşırcasına, adeta meydan okur gibi sergilerler ve kendilerine yaşatılan hayal kırıklıklarının acısını sarsılmaz bir görgüyle lokma lokma tüketirler. Sözüm ona alıkların bu konudaki yetenekleriyle kimse boy ölçüşemez. Yoksa onlar kendi acılarına mı aşıktırlar?