Hukuk Felsefesinin Prensipleri
Georg Wilhelm Friedrich HegelEn Eski Hukuk Felsefesinin Prensipleri Sözleri ve Alıntıları
En Eski Hukuk Felsefesinin Prensipleri sözleri ve alıntılarını, en eski Hukuk Felsefesinin Prensipleri kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Minerva'nın baykuşu ancak gün batarken uçmaya başlar.
Mülkiyetin ve servetin eşitsizce dağılışı konusunda tabiatın adaletsizliğinden söz edilemez, çünkü tabiat özgür değildir ve özgür olmadığı için de ne adaletli, ne de adaletsizdir. Bütün insanların, ihtiyaçlarını karşılayacak bir gelire sahip olmalarını istemek, ancak sübjektif ahlâklılığın bir temennisidir, bulanık bir ifade içinde yayılmış harcıâlem bir fikirdir ve bütün harcıâlem fikirler gibi de objektiflikten yoksundur.
Genel olarak kötülüğün kaynağı, özgürlüğün sırrında aranmalıdır. Özgürlük, zorunlu bir şekilde, kötülüğü, tabiî iradeden çıkarak, içten gelen bir şey gibi onunla zıtlaşmaya zorlar. İşte, kendi kendisiyle bir çelişki olarak mevcudiyet alanına giren, bu zıtlık içinde kendi kendisiyle uzlaşamayan irade, bu tabiî iradedir; ve yine iradenin bu özelliğidir ki, kendisini durmadan kötülük olarak belirler.
Ezilenlerin dinde teselli bulduklarını ileri sürmekle, istibdada karşı her türlü nefret duygusunun ortadan kalkacağını sanmak ciddiyetten uzak bir tutum sayılabileceği gibi, dinin bazen bâtıl inanış zincirleri içinde en çetin kölelik şartlarına ve insanın hayvandan da aşağı bir dereceye inmesine yol açan bir şekil alabileceği de unutulmamalıdır.
Sayfa 211Kitabı okudu
Bir millete siyasi ana yapı vermeye kalkışmak, bu ana yapı az çok rasyonel bir içerik taşısa bile, onu yalnızca bir akıl varlığı olmaktan fazla bir şey yapan unsuru gözardı eden bir fantezi olur.
Sayfa 225Kitabı okudu
Basın özgürlüğünü, istediğini söyleyip yazmak özgürlüğü olarak tanımlamakla; özgürlüğün kendisini, istediğini yapmakta serbest olmak diye tanımlamak arasında paralellik vardır. Bu şekilde anlaşılan söz, kültürsüz barbarca düşünceye özgüdür ve onun kadar da sığdır.
Sayfa 255Kitabı okudu
Din zamanımızın gücü değil, güçsüzlüğüdür. Tanrıyı kendilerine kılavuz yapanlar boş bir gururu tatmin edecek hale gelmişlerdir.
Minerva’nın Baykuşu, kanatlarını ancak gün batarken açar.
Fichte’nin belirttiği gibi
“güven ve sadakat bu dünyadan kaybolmuştur”
Sayfa 17 - Sümer YayıncılıkKitabı okudu