Mesele artık yaralanan ben ile iyileşen ben arasında. Şimdi elim göğsümde, canım dişimde, yolculuğum kendimle. Hazır olmayı bekliyorum. Gücümü toplayabilirsem başka türlüsünün mümkün olabileceği bir geleceğe gitmek istiyorum. Ruhum ölmez de sağ kalırsam, kendimi zaaflarımdan büyütebilmek istiyorum...
Hayatın ne yapacağını göstere göstere geldiği zamanlar var. Bir de hiç beklemediğin anda ensenden yakaladığı anlar... Anında vuruyor ters kelepçeyi, asla kurtaramıyorsun .
Bana kalırsa da eğer bir sır varsa tam da buralarda bir yerde. Herkesin acı çeken varlıklar olduğunu, herkesin zaman zaman tökezleyip zaman zaman zorlandığını, bütün bunların normal ve geçici olduğunu sik sik hatırlamamız gerekiyor. İkna olması göründüğü kadar basit değil. Ama diğer türlüsünün daha zor olduğunu da söylememe gerek yok sanırım.
