Neredeyse tamamı diyaloglardan oluşan bir roman. Senaryo metni sanki, sular seller gibi hızla okunuyor. Ecnebinin "reading slump" dediği, o kitap okuyamama sürecinden sonra ilaç gibi geldi. Bir filmi, hem de çok iyi ödüllü bir filmi izliyor gibi diyalogları takip ettim. O düşkün mapushanenin suçluları sıcak bir aileyi oluşturmuşlardı, öyle güzel ve sürükleyiciydi. Öykülerine ayrı ayrı değinilmemesine rağmen her bir karakter ilgi uyandırıcıydı.
Tabii insanın içini cızlatan fakirlik, acımasızlık, insanlıktan çıkmış insanlar, ahlaki çürüme, hepsi vardı. Sanırım baş karakter İstanbullu Murat, Kemal Tahir'in kendisiydi. Bittikten sonra şöyle bir durup düşünmüşüm, vay be ne kitaptı diye. Keşke bunun da üçlemesi olsaydı, İstanbullu Murat'ın serüvenini okuyabilseydik daha fazla.
Kısacası çok beğendim, yalnız şunu da söylemeden geçemem: İnanç üzerine eleştiriye her zaman varım ancak işin içine sövgü girerse başka. Üzdü o yönüyle, bu sebeple bir yıldız kırdım. Umursamayacak olgunluk bende yoksa da yok, ne yapalım... Siz yine de okuyun.
