Bu sene son sınıf olduğum için öğretmenlik için staja gönderdiler bizi. Farklı sınıflarda ya oturup ders dinliyor, ya da kendimiz öğretmenlik yapıyoruz. Can Kardeşimin öğretmenlik yaptığı 7C sınıfında bir öğrenciyle yakından tanıştım. Kitaplar hakkında konuştuk. Kitap deyince benim için akan sular durur. Bana okuduğu bir kitabı tavsiye etti. Daha doğrusu kendisinin okuduğunu söyledi. Ben de kitapla ilgileneceğimi söyledim. Ve bu hafta sonu okumaya karar verdim.
Tahmin ettiğiniz gibi o kitap bu kitaptı. Doğrusunu söylersem böyle bir kitabı bir çocuğun okumasını hem isterim, hem istemem. Biraz konusu, yaşanılanlar ağır. Ama gerçek hayatta olanlar bu kitaptakinden de ağır. Bu yüzden arada kaldım. Bana hatırlattığı çok şey oldu.
"İnsan yüreğinin en keskin gözlerden daha iyi ve daha uzağı gördüğü anlar vardır."
Kalbimizle bakmamız gerektiğini nasıl da güzel anlatıyor.
Öğretmenlik yıllarım için de bazı mesajlar aldım.
Hayvanların da duyana bir dili, bir kalbi olduğunu ayrıntılarıyla anlattı. Bazen hayvanlardan da dost olabileceğini vurgulamaktaydı.
Konusuna gelince 8 yaşında hayatı değişen bir çocuğu ele alıyor. Nasıl zorluklarla karşılaştığını, bu zorlukları nasıl aştığını anlatıyor. Nasıl söylersem biraz kelimelerim kifayet etmiyor.
İyi yanlarını aldığımızda her kitabın bize kattığı bir şeyler vardır. Ama herkesin kitap okuma tarzı aynı değil. Son cümlelerden biriyle bitirmek isterim yazımı.
"Hayatta bir amacım vardı artık: sevdiğim ve beni sevenlere yararlı olmak, onları hoşnut etmek."
Teşekkür ederim Ahmet Can...
Huzur Dolu Okumalar...
