Limansız sığınmasız mülteci adresidir bence kıyılarımız... en son duraktır yüreğimizdeki kıyılar dara düşünce sokulduğumuz,dalıp dalıp çıktığımız boğulup soluklanan?kıyısızlardan değilmiyiz?Her kesin kendisinin kıyısında köşesinde kendini bulabileceği şiir tadında içsel bir kitap..Bu tarz kitapları okumayı seven arkadaşlarıma tavsiye ederim...Zaten yeterinden fazla alıntı paylaştım okumuş kadar oldunuz ve son olarak kitaptan çok beğendim altını komple çizdiğim doğru söze ne hacet dediğim sözlerle noktalıyorum...
~~~~~~~~~~~~~~~~
Egolarımız o kadar şişkin ki,bu yüzden o devleşmiş benliğimizi aşıp,başkalarını sevemiyoruz.Başkasını sevmek , sevilesi benliğimize ihanet gibi geliyor.Biz de onları
sever gibi yapıp,kendimizi yüceltiyoruz.
İyi hissediyoruz severken kendimizi.
Güven duvarlarımız daha da yükseliyor,yükseliyor ve çok fazla büyüyor üstümüze düşen gölgesi.Aşırı güvenin gölgesinde loş bir hayatı seçiyoruz.Seçiyoruz seçmesine de,sonra o loşluğun içinde neleri ezdiğimizi göremiyoruz.Sesler duyuyoruz sadece,ayağımızın altında ezip geçtiğimiz yüreklerin iç burkan sesleri...Aldırmıyor,yürüyoruz karanlıklara.
Ve karanlıklar arttıkça daha da çoğalıyor körlüğümüz.Ne bize gelenleri fark edebiliyoruz,ne de bizden gidenleri...Bir başka duvar çıkana kadar karşımıza,umarsızca yürüyoruz hayatın biz sandığımız kalanına....