Bu platformdaki iki yüzüncü kitabımın özel olmasını istemiştim, daha iyi bir eser bulamazdım kendime. Yolculukta okunan kitapları çok seviyorum, hepsinin ayrı bir yeri var hayatımda. Çünkü hayatı izlerken okunan kitaplar bunlar; otobüsteyken bir cümle kesiyor nefesinizi, kafanızı cama dayıyor ve akıp giden yaşamı seyrediyorsunuz. Vapurda mısınız? Dalgaların ilerleyişine takılıyor gözleriniz, gökyüzündeki martıların sesleriyle doluyor kulaklarınız.
Duraklar.... Böyle demeyi seviyorum yolculukta okunan kitaplara. O kadar koşuşturmaca, hız, yorgunluk içerisindeyken bir durakta iniyoruz birden. Sanki geçip giden arabaları izliyormuşuz gibi oluyor, gözlerimiz kitaptaki satırlar, koşarak geçen insanlar ve gidip de geri gelmeyecek olan arabalar arasında dolaşıyor. Duraklarım benim; küçük bir kaçış, derin nefes alışlarım bu kitaplar o yüzden.
Madam Floridis'i bir sahaftan almıştım ve bu kitabı Ankara yolculuğumda okuma fırsatı yakaladım. İstanbul'dan Ankara'ya giden otobüste... Tıpkı arkasında yazıldığı gibi. Ve inanın bana, daha iyi yol arkadaşlarına sahip olamazdım. Aşk, dostluk ve özlem konulu kısa hikayelerle baş başa kalacaksınız. Akıp giden zamanı, geriye alınamayacak hatıraları tekrardan hissedeceksiniz. "...kimi roman kahramanlarından kendinize olası dostlarla hayali sevgililer edinebilirsiniz." diyor kitapta. Bu dostlarım kimdir, tam olarak bilmiyorum isimleri dışında. Ama şimdiden onları çok özlüyorum.
Duraklarıma şimdilik veda etmek zorundayım. Belki başka bir zaman, başka bir yolculukta tekrardan...
