Yazar bu eserinde, adliye binalarındaki davalardan oluşan gelişmeleri gazeteci sıfatıyla aktarmaya çalışmıştır. Hem gazetecilik hem de yazarlığın bir arada olduğu güzel bir eser oluşmuş.
Aslında yazar gazetede köşe yazısında yazdığı bu olayları kitaba dönüştürmek çok güzel bir fikir. Yazar hem alaylı üslubu hem de toplum gerçeklerini anlatırken ki dünya görüşünü de katması okunmaya değer. Dönemin sos-kültürel yapısını ve bu yapıdaki insanların yoksulluğu daha çok göze çarpar nitelikte.
Yargının ve yargıçların babacan tavrı ise bir eğreti durmuş eserde. Ama mahkeme kapılarındaki söyleyişiler ve doğallık eseri daha okunur hale getiren birkaç ayrıntı olmuş.
Sait Faikin eyvallahı olmayan bir insan olmasına rağmen bu eserinde nazik ve acıyan bir mizaca sahip olması, toplumun çeşitli kesimlerindeki çarpıklığı dile getirmesi ve gazetede neşredilen bu yazıların topluma ve dönemin ekonomik durumundan bize bilgiler ve yorumlar sunması, eserdeki olaylardan ki bunlar bir elin parmağı kadar, yazarın sonuçlar çıkarıp okura sunması, farklı bir iklim oluşturuyor diyebilirim okurda.