#kitaparkası Sait Faik bu kez bir ay boyunca izlediği adliye mahkemelerindeki "tutukluların" öykülerini yazıyor. Bu kişiler Sait Faik'in bildik evreninin bildik yüzleri: kimsesizler, yoksullar, işsizler, balıkçılar, oyun olsun diye hırsızlık yapan çocuklar... Ve öte yanda yargının soğuk yüzünü yansıtmaktan uzak, iyicil yargıçlar çıkar karşımıza. Suçlu olarak mahkemede bulunan çoğu kişiyi, önce insan olduğunu anımsatan ayrıntılarla, onların önce bir oğul ya da bir baba olduğunu vurgulayarak anlatır Sait Faik. Aslında ona göre ortada suç da yoktur, suçlu da. Okura da hepsini tahliye etmek düşer...
.
.
.
.
Kitap yazarın kitap yazmayı bıraktığı esnada 1 ay boyunca mahkemede gözlemlediği davaların derlemesidir. Toplam 26 öykü yer almaktadır ve bu öyküler hemen hemen 5-6 sayfadan oluşmaktadır. Her öykünün içinde eski gazeteye basılmış halinin fotoğrafı da bulunmaktadır. Ben iş bankası yayınlarından okudum. Dili yalın ve akıcıydı. Yalnız öykü okurken olayın tadı damağında kalıyor insanın, tam heyecanlanıyor ki olay son buluyor. Sanırım bu yüzden ben bir romanseverim. Fakat öykü okumanın da çok hoş bir tadı var. Hele ki Sait Faik, öykü okumak istiyorsanız kesinlikle tavsiye edilebilecek bir yazar. Okumak isteyenler için keyifli okumalar diliyorum (Kitabın kötüsü iyisi olmaz. Kitap kitaptır, sanattır, emektir. Tüm yazarlarımızın emeğine sağlık.)
Sait Faik Abasıyanık gibi usta bir öykücünün kaleminden çıkan ve mahkeme kapısından ayak sürüyerek geçen insanların hikayelerini okuyoruz by eserde. Kitap 40'lı yıllarda Sait Faik'in gazetede tefrika edilen "Mahkemelerde" başlıklı yazılarından oluşuyormuş. O zamanlardaki ülkeyi tanımak istiyorsak mahkemelerine bakmaktan gayri bize
