Hepimizin hayatında çoğumuzun farkında olmadığı ama hayatımızı yönlendiren bir "iç çocuğu" vardır. Yaşımız kaç olursa olsun iç çocuğumuzdur hayatımızı şekillendiren. İç çocuğumuz ne kadar sağlıklı ise bizler o kadar sorunlar karşısında mücadeleci, dik durabilen, güler yüzlü, güvenilir, kişiliği gelişmiş olgun insanlar oluruz, iç çocuğumuz ne kadar sağlıksız ise biz o kadar kendine güvenmeyen, kaba, asık suratlı, mükemmelliyetçi, dışarıya kapalı insanlar oluruz.
İç çocuğumuzu şekillendiren ise ailedir. Bir bitkinin yetişmek için nasıl hava, su, toprak, güneşe ihtiyacı varsa bir çocuğun da beslenme ve barınma kadar hatta daha fazla ait olma, sevilme, sayılma, düşğncelerine önem verilmesine değerli hissedilmeye, varlığının fark edilmesine ihtiyacı vardır.
Sağlıklı yetişemeyen iç çocuklar "mış gibi yetişkinler" olarak çıkıyor karşımıza. İletişim kurulamayan, kimseye güvenmeyen ve kendisine güvenilmeyen, her şeyi en iyi bilen, mükemmelliyetçi, kaba, sert duruşlu insanlar olarak görüyoruz onları. Oysaki içlerinde bir yerlerde herkesten kaçan, açık vermemek için mükemmeli oynayan, güvenilmediği için güvenmeyen, sevilmediği için sevmeyen iç çocukları var fark edilmeyi bekleyen.
Çocuk yetiştirmekten aile olmaya olmaya, çocukluktan yaşlılığa kadar hayatımızın her parçasına bir parça değinilmiş kitapta. Aile olmak, çocuk yetiştirmek, toplumda sağlıklı bireyler olabilmek, kendimizi, ailemizi çevremizi bilinçli bir farkındalıkla görmemizi sağlayan bir baş ucu kitabı.
