"İşte biz de öyleyiz Netoçka; bir tel fazla gerilirse kopar... Sesi ne kadar acıydı, değil mi?"
Öğrendiğime göre, Netoçka Nezvanova Dostoyevski'nin ilk roman denemesiymiş. Bu romanın kaderi ise, yarım kalmakmış.
1849'da tutuklanıp Sibirya'ya sürgüne gönderilmesiyle roman yarım kalmış ve Dostoyevski hiçbir zaman Netoçka Nezvanova'ya geri dönmemiş.
Ben ,tamamlanmamış haline rağmen, bu kitabı çok sevdim.
Netoçka'nın dram yüklü hayatının, bu hayattaki çilekeş annesinin ve başarısız bir müzisyen olan babasının hikayesi beni derinden etkiledi.
Derinlemesine işlenen acı, aşağılanma,pişmanlık karakterler üzerinden bu kadar iyi anlatılamazdı!
Yazar kitaba devam edebilseydi acaba nasıl bir son bizi beklerdi merak ettim doğrusu.
Friedrich Nietzsche ;"Dostoyevski kendisinden birşeyler öğrendiğim tek psikologtu." demiş. Bence haklı, ben insanı bu kadar iyi anlatan bir Zweig tanırım bir de Dosto...
