Oğullar ve Sevgililer
D. H. LawrenceOğullar ve Sevgililer Gönderileri
Oğullar ve Sevgililer kitaplarını, Oğullar ve Sevgililer sözleri ve alıntılarını, Oğullar ve Sevgililer yazarlarını, Oğullar ve Sevgililer yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Hiçbir zaman yaşamıyordu ki etrafa canlılık saçabilsin.
Sayfa 497Kitabı okudu
Mutlu olman gerek, mutlu olmaya çabalamalısın, mutlu olmak için yaşamalısın. Ben senin hayatının mutlu olmayacağını düşünmeye nasıl dayanabilirim?
Sayfa 440 - Bayan MorelKitabı okudu
" Geride bıraktığını sandığın şeylere çarpıp yuvarlandıgını bir gün fark edeceksin," dedi...
Sayfa 400Kitabı okudu
“Sevgi bir özgürlük duygusu vermelidir, tutsaklık değil.”
Sayfa 494Kitabı okudu
"Biçim cansız bir kabuktan başka bir şey değildir.Asıl pırıltı içeride."
Sayfa 269Kitabı okudu
"Acaba onun peşine takılan erkekleri görmeseydin gene arkasından koşar mıydın oğlum?"
Sayfa 173Kitabı okudu
"Annem öldü. Bütün mücadelesi neye yaradı?"
Sayfa 684Kitabı okudu
- Ben yalnızca senin iyiliğini düşünüyorum.
- Evet farkındayım. Ama sen, beni o kadar çok seviyorsun ki cebine koymak istiyorsun. Oysa ben senin cebinde havasızlıktan tıkanır, ölürüm.
" I wait and what I wait for can never come."
Çünkü insanlar arasındaki ayrıcalıklar sınıflarında değil, kendi içlerindedir.
Sayfa 354Kitabı okudu
"Ben varlıklı orta sınıfa ait olmak istemiyorum. Bizim sıradan insanları seviyorum ben. Ben de onlardanım."
"Çünkü insanlar arasında ki ayrım sınıftan değil, kendi kendilerinden kaynaklanıyor. Orta sınıftan, insan yalnızca fikirler ediniyor, oysa sıradan insanlardan hayatın ta kendisini, içtenliği öğreniyor. Birlikte olmaya görün, hemen nefretlerini, sevgilerini kapıveriyorsunuz."
Kadın kızmıştı. Ama o kadar yoksuldu ki hakkı olan bir şey üzerinde bile direnmeye cesaret edemedi.
Sayfa 347
Her şeyi yutan gece,güneşten de, yıldızlardan da ötelere el atıyordu.Geceye oranla parlak birer buğday tanesi kadar minik kalan güneş ve yıldızlar dört bir yanlarını kuşatan bu sonsuz karanlıktan ödleri koparak birbirlerine sarılmış,fır dönüyorlardı.Bunca büyük şeyin yanına, bunca küçük,küçücük ve aslında bir hiç olduğu halde hiç değilmiş gibi,kendini koyuyordu bir de.
"Anacığım!diye fısıldadı-anacığım!
Sayfa 665
