Ok, Balta ve Mancınık
C.W.C. OmanEn Eski Ok, Balta ve Mancınık Sözleri ve Alıntıları
En Eski Ok, Balta ve Mancınık sözleri ve alıntılarını, en eski Ok, Balta ve Mancınık kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Bizanslılar ve Düşmanları
Türk ordusu mızrak ve pala taşıyan, zafer içinse oklarına güvenen sayısız hafif atlı askeri çetelerden oluşuyordu. Taktikleri aslında Atilla'nın taktiklerinin aynısı, Alp Arslan ve Batu Han'nın taktiklerinin habercisiydi. Türkler, " her türlü pusu ve manevraya yatkın" keşif kollarını yerleştirirken de çok dikkatli oldukları için süpriz saldırılarla nadiren karşılaşıyor, hatta hiç karşılaşmıyorlardı. Ne var ki eşit konumda ve açık alanda yapılan bir savaşta, onlara hemen yaklaşması ve uzaktan karşılıklı ok atışına girmemesi tavsiye edilen Bizans ağır süvarisi tarafından alaşağı edilebiliyorlardı. Düzenli piyadeyi yaramıyor aslında piyadeye saldırmaktan kaçınıyorlardı, çünkü Bizans yaya okçularının yayları onların kısa silahlarına kıyasla daha uzun menzilliydi. Dolayısıyla bu yaya okçular, düşman atlarını önceden vurabiliyorlardı. Türklerin üzerlerindeki zırhlar atlarını değil sadece kendi vücutlarını koruduğu için bir anda atsız yani tamamiyle çaresiz durumda kalabiliyorlarladı. Bozkır göçebesi asla kendi ayakları üzerinde savaşma alışkanlığı edinememiştir. Dolayısıyla Türklerle atsız savaşmak tercih ediliyordu; ancak, hızlı toparlanabildikleri için takip sırasında daima dikkatli olmak ve askerlerin kaçmasına izin vermemek gerekiyordu.
Sayfa 38Kitabı okudu
Doğuda savaş yüzyıllarca bir sanat olarak uygulanmışken, batıda sadece şiddetli bir çatışma sorunu olarak kaldı.
Sayfa 36Kitabı okudu
7. yüzyılda Halid bin Velid ve Amr bin As önderliğinde Suriye ve Mısır'ı fetheden Araplar, zaferlerini ne silahlarının üstünlüğüne ne de örgütlerinin mükemmelliğne borçluydular. Kaderciliklerinden gelen fanatik cesaretleri sayesinde kendilerinden daha iyi silahlanmış, daha disiplinli askerlerin karşısına çıkabilmişlerdi.
Sayfa 39Kitabı okudu
Bizans'ın ihtişamı 1071' de yapılan Malazgirt Savaşı'yla sona erdi. Bu savaşa Romanos Diogenes'in aceleciği Asya thema'larındaki güçlerin Alp Arslan'ın okçuları tarafından yok edilmesine yol açtı. Asyalı soyluların feodal hizbinin adayı olan İsaakios Komnenos'un yükselişiyle belirginleşen merkezi çürüme, ordunun güçten düşmesine neden olmuş olabilir. Ancak ölümcül sonuca yol açan Malazgirt oldu, çünkü Anadolu'nun içlerindeki thema'ları Selçuklu Türkleri tarafından işgal edilince, imparatorluğun asker kaynağı olan ve beş yüz yıldır doğu ordusunun çekirdeğini oluşturan yiğit İsaurialıların ve Ermenilerin toprakları imparatorluktan koptu.
Sayfa 51Kitabı okudu
İngilizler Ve Düşmanları
14. yüzyılın İngiliz zaferleri sadece savaşma heyecanıyla açıklanamazdı. Özgüven ve kavgacılık Roosebeke'teki Flamanlarda ya da Falkirk'deki İskoçlarda da eksik degildi, ama başarı kazanamamışlardı. Onları Crécy ya da Poitieres savaş alanlarının efendisi haline getiren, cesaretlerinden çok mükemmel silahları ve 'yeoman' taktikleriydi.
Sayfa 98Kitabı okudu
17. yüzyıl İngiltere'sinde olduğu gibi, 15. yüzyıl Bohemya'sında da fanatizm düzensizlik değil, katı bir disiplin yaratmıştı. Bütün ülkenin, yetişkin nüfusunun dönüşümlü olarak savaş meydanına süren iki kilise etkinlik bölgesine ayrıldığından eminiz. Bu nüfusun yarısı savaşa gittiğinde, diğeri geride kalıyor, kendisinin ve komşularının topraklarını işlemekle uğraşıyordu. Her adamı askere alan son derece kapsamlı bir askerlik yasası yürürlükteydi. Böylece fazla büyük olmayan bir devletin savaş alanına çok kalabalık orduları nasıl sürebildiğini anlamak mümkün olmaktadır.
Sayfa 120Kitabı okudu
Kanuni dönemine kadar yeniçerilerin sayısı 12.000'i bulmuyordu. Yeniçerilerin erken başarıları İngiliz okçusunun başarı nedenleriyle tamamen aynıdır. Bu erken dönemin silahı yaydı. Batının uzun yayı değildi ama yinede son derece etkiliydi. Yeniçerinin yay dışındaki teçhizatı çok basitti: Savunma silahı taşımıyor, sadece sivri uçlu bir keçe başlık ve dizlerine kadar uzanan bol gri bir gömlek giyiyordu. Yay ve sadağının yanında, bir palası ve uzun bir kılıcı vardı. Sofuca bir disiplin yakın düvüşte onu yenilmesi zor bir düşman haline geriyordu.
Sayfa 122Kitabı okudu
Yeniçerilerin fitilli tüfeği görece erken bir tarihte kullanmaya başlamaları dikkat çekicidir. Bu, Hunyadin'in Kosova'da kullandığı tüfeğin sağladığı etkinliğin bir sonucu olabilir. Yeniçerilerin bu yeni silahı benimseyerek arbalest'leri ıskartaya çıkardıklarını görüyoruz. Ancak nasıl olursa olsun Osmanlı bu değişimi Avrupa'dan çok önce ve Uzakdoğu uluslarından neredeyse bir yüzyıl önce tamamalmıştır.
Sayfa 124Kitabı okudu
Sultanlar topun önemini anlama bakımından da çağlarının ilerisindeydiler. Kostantinopolis'in 2. Mehmet tarafından zaptı, muhtemelen sonucun topçunun gücüyle belirlendiği bir büyük olaydı. Önceki yılların hafif topları, sonuçları bakımından asla Fatih'in kuşatma düzeniyle kıyaslanabilir bir başarı sağlamamıştı. Birkaç on yıl sonra yeniçerilerin arkebüz hattının sahra topu ateşiyle desteklediğini görüyoruz. Çok sayıda top öne çıkarılıyor ve süvarinin top aralarındaki boşluklardan ileri fırlamasını önlemek için birbirine zincirleniyordu. Bu sistemin atlı sayısı üstün bir düşmana karşı hem Mercidabık hem de Çaldıran'da büyük bir başarıyla uygulandığı söylenebilir.
Sayfa 124Kitabı okudu
Doğuda savaş yüzyıllarca bir sanat olarak uygulanmışken, batıda sadece şiddetli bir çatışma sorunu olarak kaldı.
Sayfa 36 - Kitap yayıneviKitabı okudu
Elinizdeki metin C. W. C. Oman'ın 1884 tarihli denemesinin gözden geçirilmiş hali, geniş savaş tarihi araştırmaları alanındaki ilk girişimidir ve hala, uzman olmayan okurun ulaşabileceği en iyi anlatılardan biridir.
Sayfa 7
Bu kitap, güçlü tarih çözümlemesi ve kapsamlı belge kullanımıyla kendi türü için bir modeldir. Ortaçağ savaşlarının çoğu hakkında olayları yeniden kurgulayabilmemizi sağlayacak yeterli kaynak yoktur.
Sayfa 9
Ortaçağ savaşlarına ilişkin kaynaklar, dönemin kronikleri, beratlarında ve resmi kayıtlarında gizlidir. Sıradan araştırmacının bu kaynaklara başvurmaya pek ihtiyaç duymayacaktır. Umuyoruz ki Oman'ın denemesini okuyup merakı uyanacak okur, yeteri kadar ipucu bulacak ve dilediği yönde ilgisini geliştirecektir.
Sayfa 11
Çalışmasına "bir başkomutan için tercih edilir yaş" ya da "piyade askerinin sahip olması gereken ortalama boy uzunluğu" üzerine bir tezle başlayan yazar, kendini saf taktik spekülasyonlara adayan biri kadar savaş sanatından söz etmektedir.
Sayfa 12
Ortaçağ atlısının ilk zaferi olan Hadrianopolis ile son zaferi olan Marignano arasında, araştırmak üzere olduğumuz bilimsel savaş tarihinin sayfaları yer almaktadır.