kitap 37 seneden sonra müslüman olan ve bunu başkalarına tebliğ eden mehmet salim öztoksoy'un kendi hayatını anlatması üzerine. fakat benim anlamadığım ve hiç hoşuma gitmeyen şey "laiklik", "kemalizm", "cumhuriyet" gibi konudan bağımsız başlıkların kötü bir şekilde ele alınması. dini bir kitap beklerken resmen kötüleme amacı taşıyor olması. kendini çok anlayışlı biri gibi anlatırken (öyledir şüphe yok) faiz konusundaki yazısının sonunu "önce biriktirip sonra alsanız o yeni çıkan cep telefonunu, ne olur, burnunuz mu düşer?" şeklinde bitirerek aslında yurt dışında geçirdiği sürede Türkiye'deki yaşamdan ne kadar bihaber kaldığını göstermiş. elbet telefon almak için faize bulaşanlar da vardır, ama yüzdelik olarak kaça tekabul eder? insanlar geçim derdinde ve akşam yemeği için bile kredi kartı kullanmak durumunda olan insanlar eminim sizin ihtimalinizden çok daha kalabalık. kitapta müslüman olan adamın hayatı yerine dayatma sezdim. evet kemalistim, Atatürk'ü atam olarak görüyorum ve komutanlığını beğeniyorum, vatanımızı kurtardığı için minnettarım diye ben dinsiz ya da eksik dinli mi oldum? tüm müslümanların hayat görüşü aynı mı olmak zorunda? tıpatıp birbirimize mi benzemeliyiz?
