Düzyazı formatında şiirler olarak bilinen kitap. Gerçekten de çoğunlukla şiir tadında. Bir iki tanesi öyküye kaçıyor. Bir iki tanesi oldukça güzel ve kısalığına rağmen çarpıcı. Ama sonuçta şiir be abi. Şiirler insanın düşüncelerinin kirleri, kişisel duygu-düşünce akışı. Çok az şiir ortak duygulara hitap edebilir, sana hitap etmesi için şairle çok fazla empati ister şiir, emek ister. Maalesef hiç sevemedim. Yemek yapmak gibi şiir yazmak. Sana çok güzel gelebilir ama ben salçalı seviyorumdur. Kıymalı isteyen olabilir. Herkese uyması zor. Herkes kendi şiirini sevmeli sadece, kilitli defterler için şiirler. Şarkı sözü biraz da müziğin etkisiyle daha çarpıcı, daha ortak olabiliyor ama çoğunlukla şarkı sözleri de çok anlamsızdır, 3 5 kişiye tam uyabilir sadece. Güzel bir şarkıyı mırıldanan sevdiğinize, "ne yani, artık beni sevmeyecek misin" diye sorsanız, 'yoo o şarkı sadece' der. Anlamsız aslında ama bir duygu durumu yaratıyor. Seven sevsin ben çok azı hariç sevemiyorum, hele ki eski upuzun şiirleri; otur hikaye yaz kardeş, sen düşünceni tam ifade edemiyorsun diye yarım yarım cümlelerinden mi takip edelim Truvalı Helen'in başına gelenleri.
Paris Sıkıntısı