Üç karakter de gel-gitleri olan, çelişkili kadınlar. Yaptıkları işlerin beğenilmeyecek olmasından dolayı duydukları korku bahsedilen başlıca hislerden:
“… generallerin yitirdiği savaşlar ne anlama geliyorsa, Clarissa için de evdeki yenilgilerin aynı ölçüde yıkıcı olduğuna okuru ikna etmek.”
Her şeye, bir türlü kazanamadıkları özgürlüklerine, onları tatmin eden işlere olan uzaklıklarına, iyi olduklarını ve kendilerini sevdiklerini düşündükleri için eşlerine hayır diyememelerine, onlardan uzaklaşamamalarına rağmen tamamen umutsuz ya da depresif değiller. Bu, kitabın hoşuma giden özelliklerinden biri oldu. Hayat, önümüze önemsiz bir şeymiş gibi sunulmuyor.
“İşte normal bir dünya bu, bir film çekiliyor, Porto Rikolu bir oğlan bir lokantanın tentesini gümüş rengi bir sopayla kaldırıyor. İşte dünya bu, sen de onun içinde yaşıyorsun ve minnettarsın. Minnettar olmaya çalışıyorsun.”
Aynı zamanda saatler kelimesi üzerinde de çarpıcı bir oyun oynanıyor. Her karakter içinde bulunduğu saat üzerinde düşünmekten kendini alamıyor. “Bu saat geçecek, ve sonra bir diğeri başlayacak.” düşüncesi hakim. Kimi yerde bu durum yeriliyor, kimisinde seviliyor. Fakat umudun diri tutulduğu bir kitap.
Romanı cinsellik üzerinden yorumlayanlar olmuş. Bence bir hayli gereksiz ve önemsiz bir bakış açısı olur bu. Çünkü asıl işlenenin, belki de tekrara düşerek anlattığım gibi, cinsellikle bir ilgisi yok. Bunun haricinde anlatılmak isteneni düşünmeden, dümdüz okuduğunuzda da klasik fakat yine de etkileyici bir sonla karşılaşacaksınız.
Mrs. Dalloway
¶¶Bir sanat eseri, bir metin, ister bir saati, ister üç saati isterse de yalnız bir günü anlatır.¶¶
Aristoteles
Saatler (The Hours) kitabını tavsiye üzerine uzun zamandır okumak istiyordum. Farkında olmadan ilk filmini izlemiştim ve çoğu zaman kitaptan uyarlanan
