Heidegger kaleme aldığı sanat filozofik açıklamalarının sanat tarafında bizce tamamen amatörce bir hal ortaya koymakta. Bu durumun bir kaç nedeni var, ancak başlıca nedeni, odaklandığı Alman Rönesans sanatı oluşumundan çıkamaması, dahası Rönesans görsel sanatlarını bir bütün olarak algılayamamış olması. Goya’daki kırılmadan, zamandaşı Duchamp’daki kırılmaya dek bütünüyle sanat, sanatçı ve yapıta dönük filozofik değişimlerin dıştan görme ve plastik olana dayanan hallerinden oldukça uzak bir yaklaşım sergilemekte. Kısacası filozofi yapmış, sanat, sanatçı ve yapıt meselelerini iyice filozofinin komutasına sokmuş (bizce sanatla ilgili/görsel boyutla ilgili çoraklıktan ötürü buna mecbur kalmış), onları amaç kılamayıp, araç olarak değerlendirmiş, o nedenle meseleye ne geçmişe dönük modern, ne de zamanına uygun çağcıl bir boyut kazandıramamıştır.
