Toplum veya (adına her ne denilirse denilsin) bir modernite aracı, zengin veya fakir ayırt etmeksizin herkesi bir kabuğun içine yerleştirir. Zengin olarak adlandırılan kişinin doygunluğu veya fakir olan bir kişinin açlığı birbirine benzer etki oluşturur. Ekstrem sporlar ile yaşamını sınayan bir zenginden sürekli hayatta kalma yarışına giren bir fakire herkes bir kafesin içindedir. Soru şu: bu kafes kırılmak istenirse yöntem nedir? Ölümü bir boyun eğme olarak mı ele almalıyız yoksa bir isyan bayrağı olarak mı? Ölümümüzün yalnızca bizim için olan her şeyi öldürmek olması bunun bir isyan olmasının önünde engelse ne yapmalı? Uyumsuz olmak... İnandıkları veya inadı uğruna kabuğu parçalamak ve yaşamak. Yaşamak ama oyunun kurallarıyla oynayarak yaşamak, sisteme boyun eğmemek adına isyan bayrağı açmak değil mi?
Bu nedenle yaşamı seçiyorum. Bana dayatılan alarmlı köleliği değil, geleneği değil, statüyü değil... Olanca obsesif yanımla kaosu ellerimde tutmayı seçiyorum. Her şeyi ben dağıtırsam, olayı çözebilecek tek kişi olabilirsem o zaman onların kaosu benim düzenim olur. Ellerimle bir kaos yaratmak için yaşamı seçiyorum.
