Ayşe Kuliiiin, torunlarının Cico’su. İsminden de hareketle konuyu anlamamak mümkün değil. Bu kitapta doksanlı yıllardan itibaren İstanbul taksilerinde, ama tek başına, ama eşiyle, ama arkadaşlarıyla yaşadıklarından kesitler sunmuş. Yeri geldiğinde başarılı bir iş kadını olarak, kimi zaman turist Ayşe, kimi zaman başarılı bir yazar, kimi zamanda baby shower partilerine, ev ziyaretine giden anne teyze olarak karşımızda. Ne olaylar yaşamış bilseniz.. Kimi zaman dayanamayıp pes edip inmiş, kimi zaman direnmiş. Hatta evlenme teklifi bile almış taksiciden. Her taksiye bindiğinde bir olaylar silsilesi :) Kitabın son mısralarında da
“Kadın-erkek, zengin-yoksul her bir kişinin, an gelir taksiye ihtiyacı olabilir ve bu şehirde belli saatlerde taksi bulunamıyor, sürücü değiştirme saatlerinde hiçbir taksi boş da olsa müşteri almıyor, uzun lafın kısası taksi sayısı İstanbullulara yetmiyor!”
Bu bir sorun, büyük bir sorun.. Ah İstanbuuuul, bir de bu. (!)
Eserini, belki benim gibi yaşayanlar vardır da belki duyururuz sesimizi bir çözüm buluruz diye eleştirel bir dille kaleme almış. Elbette bu mesleği hakkıyla, edebiyle, namusuyla yapan çilekeş filozof sürücülerine de sevgi ve saygılarını unutmamış.
Ayrıca kitabın kapağı, tasarımı ve içerisinde yer alan resimler çok hoş olduğu için dikkatimi çekmişti. Küçük bir şehirde yaşıyorum bu problemlerle karşı karşıya kalmadım, kalmam.
Belki bir gün kalırsam aklımda bulunsun bu anılar..
İyi okumalar :)
