Yüzünü şeytana satmış bir adamın çöküşü...
Güzelliği uğruna; doğanın gerektiğine başkaldıran bu başkaldırışın sebebini bir tabloya doğrusu tablonun yaratıcısını sebep olarak gören Dorian. Asıl kötülük sendin, içindekiydi, ruhundu, hissetmek istediğin o hazlardı; tablo sadece senin görmek istediğindi. Kötülüğün giyotindi en son senin kafanı kesti.
Güzellik uğruna nelerden vazgeçilir?
Kibir insanı nelere sürükler?
İnsan isterse farklı biri olabilir mi?
İçimizde ki iyi mi kötü mü? Bu arada
"Ruhumuz duyularımızla, duyularımız ruhumuzla şifa bulur." Diyen Lord Henry sen ise nasıl birisin iyi misin kötü müsün gerçek olduğun kadar sahtesin sen zor bir karektersin.Ama emin olduğum bir şey varsa senin gibi bir arkadaş istemem...
Dorian "Allah'ım yaptığım hatadan dolayı sahip olduğum günahımı bağışla" yerine "Allah'ım yaptığım hatadan dolayı beni hemen cezalandır" dediğinde ne kadar gerçektin, iyi biri olmayı gerçekten istendin mi yoksa bu da kendini tatmin eden bir süreç miydi?
Çok güzel bir kitaptı, uzun zamandır böyle hissederek okunamıştım.
İyi okumalar...
