"kızdık, kızılca kanadık kız kıza kızgındı babamız
kızgındı ademoğulları hepsini yanılttım
beni oyalayan dünyanın mihenk taşını
fırlattım bir yere, uzadı saçım"
İlk kez okuduğum şairlerden. İthaki Poetik serisi ile tanıştım. Yer yer tekrar eden imgeler olduğu doğru ama bunu bilinçli ve aslında biraz da gerçekçi bir tekrar olarak hissettim.
Şairi araştırırken bir röportajında bu konuya kendisinin de değindiğini gördüm: "Şair elbette en iyisini işleyene dek aynı imgeler etrafında dönebilir. Demek ki önceki yazdıklarına ikna olmamıştır. Tuttuğunu ikna olana dek işlemelidir de. Bir şaire yöneltilen hep aynı imgelerde dönüp duruyorsun itirazı bu yüzden biraz haksız. Yazıp bırakmak mı gerekiyor? Bu kadar emin miyiz işlediklerimizin tek şiirde harika durduğuna? Evet, şair kendini yenilemek zorunda, bu kesin. Fakat aynı zamanda en iyisini yaratana dek onu işlemeli de. En iyiyi yaratana dek şair dönüp duracaktır. Bu iyiye de yine şairin kendisi karar verecektir…"
Kitapta bir isyan var, bir kadının gerçekçi bir isyanı. Dili kuvvetli kullanan genç bir şair. 2021 yılı Attila İlhan İlk Şiir Kitabı Ödülü'nü de almış bu kitabıyla. Yeni şairleri,
özellikle günümüz genç şairlerini tanımayı, takip etmeyi çok seviyorum. Naile Dire, bundan sonra da takip etmeye devam edeceğim şairlerden oldu.
