Bu kitap ne ciddi kavgaların, ne büyük ve yaygın sıkıntıların, ne de ezilen insanların romanıdır; bu kitap, mustarip bir ruhun iç çekişlerinin romanıdır. (Sayfa:559)
Kitabın en kısa, en sade, en anlaşılır açıklamasını bu sözle yine Oğuz Atay yapmıştır. Kitabın adına bakılıp da sürekli; işkence görmüş, sevilmemiş, hor görülmüş, küçümsenmiş bir
“Ural’ın hatırasına” diye başlamış.
Rumeli Hisarı’ndan kendini atan bir arkadaşıymış. Kurgu muydu okuduklarım, gerçek mi? Ne önemi var? Yaşadıklarımız değil mi yazdıklarımız?
Evet, burada acı çekiyoruz. Acıyı öyle oturduğumuz yerden değil, “sıradan” insanların parçalanıp etrafa dağılmış hayatlarını izleyerek çekiyoruz. Aslında hepimiz biraz
Her kitabın bir vakti vardır. Ve ben, o vaktin geldiği bir mevsimdeyim. Yoksa yanılıyor muyum? Her vaktin mi bir kitabı var?
Öyle bir vakitteyim ki tam da TUTUNAMAMA vakti...
Bu satırları kitaba başlamadan yazıyorum.
Okumaya nedense korktuğum bir kitap. Nedensiz bir korku, ya da tutunamama korkusu. Böylesine beğenilen ve çok okunan bir kitap beni
''Oğuz Atay bir söyleşide bu kitabında insanın bizatihi ta kendisini anlattım demiş...Birçok yazardan anlatım tekniği bakımından ayrıştığının altını kırmızı kalemle çizmek ister gibi...O birçok yazar kendi belirlediği sularda yüzdürür "insan"ı. Atay bunu beceremediğini yine şu sözlerle anlatır."Ben, kahramanlarımın iplerini istediği
5 sene önce okuyup 5 sene sonra tekrardan okuyacağım dediğim eser. Daha öncekinden daha fazla zevkliydi tekrardan okumak.
Türk romanının 200 sene sonra gelebileceği bir seviyede olan romanıdır. Meşhur Olric'in kitaba giriş bölümü ile noktalama işaretsiz yazılan bölüm benim gözümde Oğuz Atay'ın "Ben sizden çok ileride bir yazarım, işte bu da kanıtım" şeklindeki hodri meydanıdır. İçerisindeki mizah o kadar kalitelidir ki Oğuz’un bunu yazarken bıyık altından gülüşü sürekli gözümde canlandı.
Tutunamayanlar .
En çok okunan ve en çok yarım bırakılan bu harika eser beklentilerimi karşılayamadı yada belki de ben çok farklı beklentiler içindeydim. Yarım bırakmamak için çok direndim ve nihayet bitirdim. Kitabı özet geçmek gerekirse; Turgut Özben adlı karakterin Olric isminde hayali bir arkadaşı var ve ona sürekli intihar eden Selim'den bahsediyor. Turgut Özben Selim'den sonra kendini kaybolmuş sayıyor onunla beraber ölmüş, yaşayan bir ölü gibi.. Kitabı okumak isteyenlere tavsiye eder miyim? Açıkçası beni çok fazla etkilemedi belki ben ara vererek okudum yada yanlış bir seçim yaptım ilk olarak başka bir kitabını okumam gerekirdi yazarın. Her neyse incelemeleri uzun uzun yazmayı pek sevmiyorum açıkçası uzun yazılan incelemeleri de okumuyorum gereksiz buluyorum kitabı okuyacağım varsa bile erteliyorum. Bu benim düşüncem arkadaşlar incelememi buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. Herkese iyi okumalar dilerim.
En çok okunan kitaplar arasında bende bir heyecan ve hevesle okumaya başladım ve çok fazla zorlamama rağmen kitaba tutunamayıp bitiremedigim bir eser oldu :((
Kitaba başlamak isteyen akıcı bir kitap olduğunu düşünmesin, yer yer ders kitabı, ansiklopedi okuyor havası vermekte. Bir kitaptan alınan zevk hazır olunuşla da ilgili olabilir. Daha sonra tekrar okumayı düşünüyorum.
‘’Selim öldü. Selimlik de ölmüştür.’’
Ve her başlangıç, taze bir yaşamla ortaya çıkarken,
Bir ölümden doğdu bu roman.
Bu ölümle doğuşun sebebi, Atay’ın her daim üzerinde düşündüğü ve ölene dek de bundan vazgeçemediği (yarım kalan kitabı, bazılarımız için hala kabuk bağlamaz bir yaradır) bir kavramdı. Bu kavram, bizzat Atay’ın da ifade ettiği
Tutunamayanlar
“Bu kitap ne ciddi kavgaların ne büyük ve yaygın sıkıntıların ne de ezilen insanların romanıdır; bu kitap, mustarip bir ruhun iç çekişlerinin romanıdır. “
Oğuz Atay-Tutunamayanlar, 1970
Ben de yazarın hissiyatı, kelimeleri ve bilhassa üslubuyla sizlere seslenmek istiyorum. Kitabı, anlatılmaz bir duygu ile okudum. Sahiden neye
Tutunamayanlar:
Selim
Turgut
Derya
Ayşe
Ali
Ve daha niceleri...
Kitaba başlamadan önce bir iç konuşma okuyacağımı biliyordum ama kendi iç sesimle karşılaşacağımı, kendime bile ifade edemediğim duygularımın bazılarının, bir başkası tarafından düşünülüp kağıda dökülebileceğini hiç beklemiyordum. Hele bir erkek tarafından. Kitapta kendimden çok şey
Kitabi biraz uzun sürede bitirmek nasip oldu işimden dolayi bu kitabi okurken bir yerde okumustum türkiyede en cok yarim birakilan kitap diye kesinlikle hak veriyorsunuz okuduktan sonra bence oguz atay in bu kadar bastirilip övünmesi ve bu kitabinda 1970 yilinda trt roman ödülünü almasi kesinlikle elestiriye açık muhtemeln gunumuzde oldugu gibi siyasi iliskiler vs ön planda oldugu icin.
Kesinlikle cok sıkılarak okuyacaginiz ve bitsin diye dua edeceginiz bir roman ben inat edip bitirdim yoksa bana kattigi birsey yok tani cok daha iyi türk yazarlar ve kurgu sinifinda daha kaliteli romanlar mevcut bu kadar ovulmesi enteresan birde soyle bir gercek var bu kitabi okumadan incelemelere bakmistim adam sayfalarca yazmis övmüş de övmüş yani soyle birsey var bilicaltinda bu kitaptan nasil birsey cikarmam herkes övüyo ben nasil begenemem diye bir alginin oldugu da gercek kimseye tavsiye etmiyom daha keyifli bir kitap okuyabilirsiniz iyi okumalar.
Pazartesi oldu, sonra Pazar, sonra yine pazartesi, sonra yine Pazar oldu. Yakalamaya yetişmeye imkân yoktu; sonra yine Pazar oldu. Geç kalkıldı. Kahvaltı, büyük kahvaltı geç yapıldı. Pazar gazeteleri okundu, bilmeceler çözüldü; geçen hafta çözülen aynı bilmeceler.
" Biraz karamsar, biraz acı, çokça güldürücü... aydıncı bir tahlil işte."
" Bir Oğuz Atay romanı daha bir güzel okuma serüveni nerden başlasam nasıl anlatsam. Kitabın ağır olduğunu söyleyen birçok arkadaşlarımız vardı. Evet kitabın konusu birçok yerlerde ağırdı. Bir yerden sonra insan her konuyu anlaya, anlaya okuyunca, anlıyormuş
"Bu kitap ne ciddi kavgaların, ne büyük ve yaygın sıkıntıların ne de ezilen inananların romanıdır, bu kitap mustarip bir ruhun iç çekişlerinin romanıdır."
Kitapta yakın arkadaşı Selim'in intihar ettiğini öğrenen Turgut bu olayın ruhsal olarak etkisinde kalır. İntiharın nedenini merak eder ve hayali arkadaşı Olric ile birlikte Selim'in
