Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
En Yeni Volvo Kamyonlar Yorumları ve İncelemeleri
En Yeni Volvo Kamyonlar sözleri ve alıntılarını, en yeni Volvo Kamyonlar kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
710 üzerinden
Kuzey Avrupa'nın durumunu anlatmak için açılış penceresi olarak Volvo Kamyonlarını seçen yazarımız bunun yanında, eserde kitabın yazarı olarak çoğu yerde kendine söz hakkı veriyor. Bu sayede okur ve eleştirmenlere karşı söylemek istediklerini birinci ağızdan söylemiş olmuş.
Kitabı belli bir tür kalıbına sokmak çok zor. Yazar bir şeyleri veya birilerini eleştirmek için yazdığı denemeleri sanki bir kurguya yedirmek istemiş gibi geldi. Ayrıca dediğim gibi birinci kitabı çok beğenen bir okur olarak ikinci kitabın aynı tadı vermemesi, kitaba karşı oluşan soğukluğu arttıran bir faktör oluyor.
Baş karakterimiz Doppler, ilk kitabından sonra yeni macerasına İsveç'te devam ediyor. Bu kitapta da hayatına yeni insanlar giriyor, ilk kitaptaki kadar olmasa da tahmin edilemez olaylar başına geliyor. Üç kitaptan oluşan bir seri olduğu için ilk kitapla kıyaslamam kaçınılmaz oldu elbette ki. Bu kitapta yazar bol bol okuyucuyla sohbet ediyor & konudan ara ara uzaklaştırsa da keyifli bir şekilde son veriyor bu eserine de. Sırada Bildiğimiz Dünyanın Sonu var, bakalım nasıl bir son bekliyor Doppler'ı bu seride?
1.kitap: Doppler
2.kitap: Volvo Kamyonlar
3.kitap: Bildiğimiz Dünyanın Sonu
İyi okumalar -.-
Erlend Loe’nin Doppler serisinin üçüncü kitabı olan Volvo Kamyonları, kahramanın yolculuğunun sonu gibi duruyor. Doppler, geyiği Bongo ve oğlu ile ormanlardan çıkıp insanların dünyasına döner. Bir evde konaklayarak insan yaşamına atılır.
Ben hala ilk kitaptayım. İlk kitabın kurgusu, üslubu ve etkisi bambaşkaydı..
Maj Britt ve von Borring’in isimlerini yazalım. Doppler’in ormandan çıkıp İsveç’e kadar yürüdüğünde karşısına çıkan iki karakter. Çocukla geyik sahneden çabuk indi. Erlend Loe, yani kitabı yazan kişi, kitabı okuyan okuru ( yani ben ve okuyan diğer kimseler ) Doppler’den sonra şaşırtmıyor diyemem. Erlend sözü Doppler’den almış, hakim bakış açısına geçmiş ama o kadarla da kalmamış, yazar olarak kendisini de dahil etmiş. Hikâyeye kattığı iki karakter; Maj Britt ve von Borring oldukça ikonik tipler. Ne oluyor, ne anlatıyorsun ya da uzattın amma dedirten mini mini kısımlar oldu ama seviyorum Loe’nun kalemini, mizah ve ironiyle absürtlüğü birleştiriyor ve dengesini de iyi tutturuyor.
Doppler dengeyi nasıl bulacak, bulabilecek mi sorusu hâlâ canlı, deneyimler insanı öyle ya da böyle bazı sonuçlara vardırıyor. Toplumsal düzenin dönüşümleri içinde kendi doğalını, rahat ettiğin yeri bulmak meselesi bireysel hikâyelerimizin kalemini elimize almayı gerektiriyor. Kontrolün ne kadarına ehil olduğumuzu kavrayabilmek de işin özü gibi geliyor bana. Bu da kendini bilmeden, sorular sormadan, yollara çıkmadan, vedalar, yaslar yaşamadan çok mümkün olmuyor sanki. Dayanıklılığa ve neşeye, hazza ve hakikate yaşamda kalarak değil de, yaşayarak varıyoruz. Eh bunun için de kaybolmalar ve kurcalamalar elzem değil mi?
Ormana taşınmasıyla tanıdığımız deli dolu Doppler bu defa da yine çılgınlıklar peşinde olarak serinin ikinci kitabında.
Geyiği Bongo ve oğlu Gregus ile kendisini Norveç’te bulan Dopplerı bu sefer bambaşka bir macera bekliyor. Fakat bu maceralara dalmadan oğlu babasını terk etmeye karar verip giderken geyik de ormana dalarak gözden kayboluyor. Tek başına kalan Dopplerı yeni iki karakter -sürekli esrar içip kafası hoş gezen 92 yaşındaki Majj Britt ve kuş hayranı olan izci Von Borring ile birlikte buluyoruz. Birbirine komşu olup görüşmeyen bu iki farklı karakterin arasında bakın Doppler neler yapıyor. Yine şaşırtıyor ve tabii biraz da güldürüyor.
‘Doppler’ kitabının devamı olarak ilerleyen bu kitapta Erland Loe farklı bir tarzla bizi karşılıyor. Karakterlerin bütün duygu durumlarına hakim üçüncü tekil şahısla (tanrısal bakış açışı) anlatılan kitapta ara ara Loe kamerayı kendisine çevirtiyor ve ben buradayım dercesine kendi yorumunu okuyucuya sunmaktan kaçınmıyor. Oldukça özgün olduğunu düşündüğüm bir tarz.
Birinci kitap kadar akıcı ve konusunun ilgi çekici olduğunu düşünmesem de Loe nin özgün kalemini bir kez daha tatmak ve seriyi tamamlamak adına bu kitabın atlanmaması gerektiğini düşünüyorum. Bu kitapla çok arşa çıkmış hissetmesem de serinin son kitabı için yüksek bir finali düşlemeye devam etmekteyim.
‘Bildiğimiz Dünyanın Sonu’ nda görüşmek üzere.