Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Yabancı
Albert CamusYabancı Yorumları ve İncelemeleri
Yabancı yorumları ve incelemelerini, Yabancı kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Yabancı puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Duygusal sayılabilecek biriyim ve bu kitap benim için tamamen farklı bir bakış açısı oldu. Karakterimiz Meursault tabiri caizse "düz" bir insan. Kendini toplumdan soyutlamış, hayallerden ve duygulardan yoksunlaştırılmış biri. Okurken düşünmeden edemedim. Zweig'in satranç kitabındaki gibi bir hapishane hayatı olsaydı. Karakterimiz nasıl bir değişim sürecinden geçerdi? Sanırım, bu sorunun cevabı kalemi sağlam genç psikoloji yazarlarımızın zihninde saklı.
Meursault dış dünyadan kopuk, hiçbir şeyi umursamayan, çevresinde olup bitenlere karşı bu kadar mı kayıtsız olunur denilebilecek bir karakter. Kitabın ilk cümlesi de bunun için bir ipucudur zaten.
"Anam ölmüş bugün. Belki de dün, bilmiyorum."
Meursault kadar olmasa da belki biz de birer Yabancı'yız. Kendimize, doğaya, arkadaşlarımıza... Saçma ve klasik rutin dışına çıkmayan bir adamın hikayesi.
Sevip sevmemek, evlenip evlenmemek, Tan- rı'ya inanıp inanmamak, bir hiç yüzünden adam öldürüp elini kana bulamak gibi sorunları kendine dert edinmeyen, saçma lıkları içinde saçma bir yaşam düzeyine kendini kaptırmış bir insancığın romanıdır Yabancı.
Yazarın notu bu, kesinlikle özetlense bu şekilde özetlenebilir.
Kitap okunmasa da olur.
Hiçbir şeyi umursamayan bir adamın hayatından küçük bir kesit.
Herkese merhaba, bugün uzun zamandır okumak istediğim bir kitabın yorumu ile geldim. Ben kitabın içeriğinden önce başkaca şeylere bi değinmek istiyorum. Şöyleki Camus bilindiği üzere Varoluşçuluk Felsefesinin önemli temsilcilerinden biridir. Bu kitabında da en temelde bireyi, bireyin özgürlüklerini, varoluşunu temele alan bu felsefenin kavramlarını kahramanımız Meursault üzerinden irdelemiştir.
Varoluşçu felsefe en özet tabirle, bireyin salt din, hukuk, gelenek görenek, sosyal kurallar üzerinden değerlendirilmemesi gerektiğini bireyin yalnız birey olarak kendi özgürlüklerinin varolduğu ve kendini bu şekilde gerçekleştirdiğini ileri sürer. Çünkü insan yalnızca düşünen değil, eyleyen, duyumsayan, yaşayan bir varlıktır. 20.yy başlarında ortaya çıkan bu felsefi akım insanın sürekli bir anlam arayışı içerisinde olarak, toplumun istekleri dışında hareket ederken, duyumsayıp yaşarken yaşamış olduğu o bunalımlı yabancılaşma durumunu ele alır.
İşte baş kahramanımız Meursault'da tam olarak bu bunalımın kurbanı olur. Sırf yaptıkları, düşündükleri, duyguları toplumun beklentilerine uyumsağlamıyor diye toplumun olumsuz yargısına maruz kalmış bir talihsizdir. Annesinin cenazesi öncesi ve sonrasında toplumun bir evlattan beklediği davranışları sergilememesi, daha sonra işleyeceği başka bir suçta, suçtan tamamen bağımsız olmasına rağmen, neredeyse delil olarak mahkemece kullanılır ve kahramanımız hakkında hüküm verilir.
Gerçekten Varoluşçuluk açısından da, edebiyat açısından da bir başyapıt. Mutlaka okuyun
Keyifli okumalar
Daha öce Camus okumadığım ama adını ve “Yabancı” yı özellikle de okunması gerekenler arasında sıkça duyduğum için okudum. Başlarken de nedense karmaşık , çözülmesi zor felsefik cümlelerle karşılaşacağımı düşündüm. Ama öyle olmadı. Sıradan okudukça da duygusuz, duyarsız hatta hayatın akışına kendini kaptırmış bir adam hissi veren bir karakterin başından geçen sıradan günlerin hikayesi gibi geldi bana. Hatta adamın iradesiz olduğunu bile düşündüğüm anlar oldu. Kitabın yarısından sonra durum değişti. Bir adamın toplumun beklentilerine göre yaşamamasının, olaylar karşısında herkesin gösterdiği tepkileri göstermemesinin hikayesi. Toplumun ona bakış, onun bu görünmez kuralları ele alışı, fakat herkes gibi hayat, mutluluk ve yaşama arzusu gibi herkesle ortak yanları olması, bunlar da kitabın ikinci yarısında hissettiklerim, gördüklerim. Buna rağmen kitabı sevdim mi, benim çok sevdiklerim arasına girmez.
Hislerinden tamamen sıyrılmış bir insanın iç dünyasını görmemize fırsat sunan bir hikaye. Annesinin ölüm haberini almasıyla tanıştığımız Meursault ile kendi idam haberini öğrenirken vedalaşıyoruz. Tam olarak bir his yoksunu gibi yaşarken başına gelenler hiç umrunda değilmiş gibi buluyoruz her seferinde Meursault'u. Bir insanı öldürdüğü için değil de sanki hissizliği yüzünden yargılanıp ölüme mahkum edilen Meursault'un hikayesini okurken hayat, insanı böyle duygularından sıyrılacak bir duruma mı getirir yoksa bazı insanlar bu kadar duygusuz olarak mı dünyaya gelir diye düşünürken buldum kendimi. Okurken düşündüren bir değil birden çok yanı vardı aslında bu hikayenin,tavsiye ederim.
Yabancı
Kitabı ikinci kez okuyorum. Unuttuklarımı hatırlamak, yeni detaylar fark etmek güzel. Kitapta sadece kendine has gerçekleri ve gerçek duygularını dile getiren ve etrafındaki olaylara kayıtsızlaşmış bir adamın öyküsünü okuyoruz. Ve bu özelliği yüzünden dışlanmış bir adam. Yabancılığına yabancılık katılmış. Sanırım ,toplumumuzun değişen değer yargılarını düşününce, bana garip gelmeyen bir ruh hali bu. Bundan bir beş sene önce daha farklı tepkilerle okumuştum bu kitabı hatırlatıyorum. Ama şimdi daha sakin, daha anlaşılır oluyor kahraman benim gözümde. Tavsiye ederim.
#albertcamus #yabancı
''Anam ölmüş bugün. Belki de dün, bilmiyorum.''
Kendini sıradan birisi olarak gören, fakat duygularını dışa vuramadığı için ve toplum normlarında kişiliği kabul görmediğinden dolayı ötekileştirilmiş, yabancı kabul edilmiş bir adamın hikayesi.
Sayfalar ilerledikçe kitabın gidişatı hakkında yaptığım bütün tahminlerimde yanıldım. Bir süre sonra olacakları tahmin etmeyi bırakıp hiç düşünmeden sadece merakla okumaya devam ettim. Olaylar o kadar spontane gelişiyor ki, kitabı okumuyordum, içinde bir karakterdim sanki. Olaylara müdahale edemeyen, eli kolu bağlı, vasıfsız bir karakter.
Yahu bir pişmanlık belirtisi göster be adam. Anana üzülmedin, kendine de mi üzülmüyorsun ? Yaşam belirtisi göster! ama yok. Mösyö Meursault ne yaparsa yapsın o boş vermiş tavrından vazgeçmiyor. Olmadığı biri gibi davranıp cezasından yırtmak yerine, olduğu gibi davranıp başına gelecekleri de umursamaz bir tavırla kabul ediyor.
İnsanlar karakteristik özelliklerine, kişiliklerine göre değil eylemlerine göre yargılanmalı. Objektif olmayan bir yargı sistemine karşı savunma yapmaya çalışan bir yabancı ne kadar iyi savunabilir kendini ?
Alber Camus'un okuduğum ilk kitabı. Kalemini çok beğendim. Diğer kitapları da okuyacağım. Bana Kafka'nın Dönüşüm kitabını da anımsattı biraz. Okumanızı tavsiye ederim.
112 syf.
8/10 puan verdi
Yazar, oldukça sade ve anlaşılır bir dil ile hayatınsa boş olduğunu düşünen, soğukkanlı, olaylara verdiği sakin tepkilerle sakin bir kişiliğin öyküsünü resmetmiş.
Bu kitap bana Bay C'yi Albert Camus'un gözünden okuma şansı verdi.
Kahramanımız yalnız yaşayan bir adam. Yaşlılar yurduna bıraktığı anacığının ölümüyle başlıyor kitap.
Adamın olayları, kendisinin dışına çıkıp soğuk bir gözlemle değerlendirmesi insanı ürpertiyor. Annesinin ölümü dahi onun duygulardan yoksun zırhında küçük bir çatlak oluşturamıyor.
Sadece kötü ve üzücü olaylar ve hisler değil mutlu hadiseler de yağ gibi onun duyarsız benliğinden kayıp gidiyor. Duyguları lobotomi ile alınmış gibi tepkisiz, duyarsız, umarsız ve uyuşuk.
En sonunda kayıtsızlığı ile davet ettiği bir dizi olaylar sonunda katil olur ve ölüme mahkum edilir.
Ölüm en sonunda onda bir aydınlanmaya yol açabilir mi ?Tek gerçek öğretmen ölüm mü ?
Kitabın sakin, sakin tarafsız bir anlatımla sürmesi ve akıcılığı kolay okunmasına yardımcı oluyor.
110 syf.
8/10 puan verdi
Uzun zamandır aklımda olan bir kitaptı, anca sıra geldi. :) Ne olacak şimdi diye diye okudum. Sürükleyici bir olay örgüsü olmasa bile akıp gitti. Bu nasıl iştir anlayamadım. Baş karakterimiz duygularını aldırmış gibi pek bir şey hissetmeden yaşıyor. Sanki olsa hoş, olmasa mayhoş derler ya. O gibi. İyi şeylere de kötü şeylere diyor ki "İkisi de bir". Bu sıkça kullandığı bir cümle. Sonu tahmin edememiştim. Hep bir şekilde çıkış yolu olur diye düşündüm. Burada bence yabancılık, “duygulara karşı yabancılık.” Böyle bir hayat ister miydim diye sorguladık kendimi. Diğer kitapları da okuyup, Camus 'un üslubunu kavramak istiyorum. Artık sıra ne zaman gelirse. Aklımda bir sürü kitap var...
120 syf.
4/10 puan verdi
Bana Yusuf Atılgan'ın Aylak Adamı'nı hatırlattı.
Kendi içerisinde yaşayan ne için yaşadığını bilmeyen belki de psikolojik bir sorunu olan bir adam.
Yabancı, her şeye yabancı insanlara yabancı yaşadığı dünya yabancı.
Bohem ve ruhsuz bir yaşantı.
Neyi, niçin yaptığını bilmeyen bir ruh hâli.
Şimdi içimizde o kadar çok "Yabancı" var ki!
“Fakat herkes bilir ki hayat, yaşanmak zahmetine değmeyen bir şeydir. Aslında otuz ya da yetmiş yaşında ölmenin önemli olmadığını bilmez değilim; çünkü her iki durumda da gayet doğal olarak başka erkeklerle başka kadınlar yine yaşayacaklar ve bu, binlerce yıl devam edecektir.”
Hikâye, sadece soyadını bildiğimiz Meursault’un annesinin ölümüyle başlıyor. Kahramanımız annesinin ölümüne karşı tepkisiz…
Hayatın saçmalığını, ölümün yaşama dair bütün anlamları çaldığını hissediyoruz kitabı okurken. Anlam yüklenememiş bir ömürse, “bilinçdışının” rüzgârıyla savrulan bir yaprağa dönüşüyor.
Dava, ismi olmayan bir Arap’ın öldürülüşünün davasıyken; savcı, avukatlar ve medya tarafından, “Mersault’un annesinin ölümüne üzülmemiş oluşunun davasına” dönüşüyor. Annesi için gözyaşı dökmeyen bir adamdan her şey beklenir. Kaldı ki kahramanımız annesinin tabutu başında sigara ve sütlü kahve içerek neredeyse normal hayatını devam ettirmiştir. Mahkeme, sanığı annesi üzerinden yargılayarak idama mahkûm eder.
Erkek karakterlerin anneye hissettiği karmaşık duygular üzerinden yazılan kitapların okuyucuda bu derece hayranlık uyandırmasını manidar buluyorum.
Hayat boyu bizi kovalayan “çocukluk anılarından” muzdarip yaşıyoruz. Ebeveynlerimiz unutamadığımız masal kahramanları gibi bilinç motiflerimize kazınıyor.
Onlar çoğunlukla bir “gölge” olarak hayatlarımıza eşlik ederken, karanlıkta kalmış her anı patlamaya hazır bir dinamit.
Cezayir asıllı ünlü Fransız düşünür Albert Camus fakir bir ailede doğmuş ve daha bebek denilecek yaşlarda babasını kaybetmiştir. Annesinin temizlikçilik yaparak büyüttüğü yazar, Cezayir Üniversitesi’nde felsefe bölümünü yarıda bırakır ve 1938 yılında Paris’e gider. Yaşadığı zor koşullar nedeniyle kendini bu dünyaya hep biraz yabancı hissetse de hatta zaman zaman intihar etmekten bahsettiyse de yaşamak ve mutlu olmak için hep nedenler bulmayı başarmıştır. ‘İnsan bu saçma dünyada ne için yaşar? ‘ sorusuna karamsar yanıtlar vermek yerine umudu, anlamı seçmiştir. Varoluşçu olarak gösterilmesine karşın kendini bir sınıfa koymayı reddetmiştir.
1942 yılında Alman işgali altındaki Fransa’da Yazdığı Yabancı adlı eseriyle Saçmalık (Absürdizm) akımı içinde önemli bir yer elde eder. Bir yandan hayatımıza değer vermekte ve mutluluk arayışında iken diğer taraftan ölümlü olduğumuzun bilincinde olma çelişkisi absürdizmin ta kendisidir.
Kitabın konusun gelecek olursak; kahramanımız Mersault yaşama karşı öyle tepkisizdir ki; ne sevmediğini sandığı sevgilisi, ne annesinin ölümü, ne de sıradan günlük yaşantısında ki hal ve hareketleri onun edilgenliğini bir parça bile olsa değiştiremez. Kendi ölümünün yaklaşması düşüncesini bile umursamamaktadır.