Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Yabancı
Albert CamusYabancı Yorumları ve İncelemeleri
Yabancı yorumları ve incelemelerini, Yabancı kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Yabancı puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
8.110 üzerinden
Korkuyorum
Korkuyorum yabancı kalmaktan,
Korkuyorum her şeye tanıdık olmaktan.
Korkuyorum galiba potansiyelime ulaşamamaktan,
Korkuyorum galiba potansiyelime ulaşmaktan.
Korkuyorum başımı kaldırıp da kafama çekici yemekten,
Korkuyorum duvardaki başka bir tuğla olmaktan.
Korkuyorum hiç aşık olamamaktan,
Korkuyorum deli gibi aşık olmaktan.
Korkuyorum alıp başımı gitmekten,
Korkuyorum hep aynı yerde kalmaktan.
Korkuyorum diğer insanlar gibi bir hayatım olamamasından,
Korkuyorum herkesle aynı kalmaktan.
Korkuyorum istediğim şeyleri alamamaktan,
Korkuyorum onları almaktan.
Korkuyorum liderlik etmekten,
Korkuyorum insanların kaptansız acı çekmesinden.
Korkuyorum sağlıksız bir vücudum olmasından,
Korkuyorum iyi bir vücuda sahip olmaktan.
Korkuyorum uzun yollardan,
Korkuyorum evde oturmaktan.
Korkuyorum bu ülkede yaşlanmaktan,
Korkuyorum yurtdışına çıkmaktan.
Korkuyorum uyumaktan,
Korkuyorum uyanmaktan.
Korkuyorum yaşamaktan,
Korkuyorum ölmekten.
Çok akıcı bir kitaptı. "Nobel Edebiyat Ödülü" almış olmasına şaşmamalı.
Kitabın başlangıç cümlesi herkesi etkiler diye düşünüyorum.
Romanın gerçek teması; insanın duygulara, insanlara, çevreye, hayata en çokta kendisine yabancılaşmasıdır.
Her yönüyle sevdiğim bir kitap oldu.
Sadece, karakterin bu kadar umursamaz oluşuna biraz sinirlendim. Çok enteresan ve düşündüren bir karakter.
Kitabın konusu kısaca;
Adam öldürmekle suçlanan, Meursault annesi öldüğünde ağlamadığı için idam cezasına çarptırılıyor.
Okunması gereken kitaplardan.
174 syf.
7/10 puan verdi
“Peşimden gelmeyiniz, size önderlik edemeyebilirim. Önümden yürümeyiniz, sizi takip edemeyebilirim. Yanımda yürüyün yalnızca ve arkadaşım olun.”
Albert Camus’nün en önemli ve en tanınmış romanı olarak bilinen 1942 tarihli Yabancı, baş kahramanımız olan Meursault’un tuhaf hikayesini konu almaktadır. Meursault; gözlemci, umursamaz, olanları
Yeniden başlamak için sebeplerimiz var mı?
Ölüm-yaşam dengesini; inanç, tutku, arzu, merhamet ve acıma gibi duygularla anlatan yazarımız dışardan bir seyirci durumundadır. Albert Camus, anılarımızın değerini yüceleştirmiştir. Hayallerimiz anılaşmayacak olabilir fakat anılarımız hayallerle harmanlanabilir. Eseri okurken sık sık sorduğum soru ise "insan ikna mı oluyor , kabulleniyor mu" sorusu idi. İnsanın en zor kabullenmeyi beceriyor bana kalırsa. Yeniden yaşamak için sebeplerimiz var mı? Yeniden başlama cesaretimiz ya da gücümüz var mı? Alışkanlıklarımız üzerindeki etkimiz , bizim üzerimizdeki alışkanlıkların etkisinden daha az. Kendimize ve başkalarına ne kadar yabancıyız ? sorusunu sordurtan bir eser. Ben bu soruya yabancı olduğumuzu anladığımız an yabancılaştığımızı düşünenlerdenim. Eserin bana etkisi daha çok hayallerimizle, isteklerimizle yer değiştiren gerçeklerimizin çarpıcılığı olmuştur. Umarım sindire sindire okuyacağınız bir eser olur. Albert Camus sizi sıkmadan bitirivermiş eserini. Keyifli okumalar efenim :))
MeurSault O Tepkisizliğinle Yedin Beni Evladım...
Herkese Merhabalar,
Nihayet elimde yaklaşık 1 hafta sürünen kitabı bitirdim. Kitap kısa 1 saate bitiririm demiştim ancak öyle olmadı.
Aslında söylenecek çok şeyde yok. Baş karakterimiz olan Fransız Meursault anti-sosyal kişiliği olan bir kişi. Kitabın hemen başında Annesinin vefatı ile başlayan hikaye kitabın ortasında anlamsız bir şekilde bir Arap kişiyi öldürmesiyle farklı bir yere evriliyor...
Yargılama sürecinde ki hali ve tavırlarının çok umursamaz olması ve absürt kaçan tepkisizliği de Mahkeme tarafından cinayet işlemesinden daha çok yargılanmasına neden oluyor...
Ancak kitabın finali konusunda emin değilim. Sevemedim ben ve böyle bitmemeliydi.
Son olarak herkes tarafından hunharca övülen ve destanlar yazılan yorumlara bakarak kitap okumamaya karar verdim. Bu kitap için o yorumlardan dolayı çok yükseldim ancak tatsız tuzsuz bir yemek yemişim gibi oldu. :(
Puanım : 5
-Yabancı -
İçinizden geldiği gibi mi davranırsınız, yoksa topluma ayak mı uydurursunuz?
Diyelim ki bir gün bir yakınınızı kaybettiniz ama içinizden ağlamak gelmedi çünkü ölümün sıradanlığına alıştınız, hayatın kanunu bu "bir gün herkes ölecektir". "Omnes reservamur ad mortem" türkçe anlamı ise "Herkes ölüme yazgılıdır."
Hatta
“Benim de söyleyecek sözüm var!”
Toplumun değer yargılarına göre hareket etmeyen herkes suçlu muydu?
Buna çoğu kişi hayır diyebilir. Fakat uygulamada suçlu bulacaktır. İşte kitabımızda tam olarak bunu anlatıyor bence. Benden bizden olmayan bizim gibi olmayan herkes mahkum edilebilir. Oysaki ortada evet bir suç vardı. Suçu işleyen kişinin normal olduğu söylemezdi. Ama bütün yaşamı boyunca yaptığı her şeyi bir suç üzerinden değerlendirmek ne kadar doğruydu. Evet yabancıydı.(O kendisini yabancı görmüyordu. Toplum onu yabancı ilan etmişti aslında.) Onu bu hale getirende içinde yaşadığı toplumdu belki de...
Değişik ve güzel bir kitaptı...
Herkese iyi okumalar dilerim...
SORUN KİMDE?
Yabancı
Sevdiklerimiz, yakınlarımız ve ailemiz bizim kutsalımızdır. Onların yokluğu bizi derinden etkiler. Ama burada ana karakterimiz hiç etkilenmiyor. Ağlamıyor, aksine çok nesnel yaklaşabiliyor. Aslında bu insanlığın ve doğanın da yasasına aykırı bir şeydir. Şu soruyu sormak lazım; Nasıl oldu da bu kadar soğukkanlı ve nesnel davranabiliyor? Onu soğukkanlı kılan şey ne?
Serseri olan arkadaşı mı? Bizde çok güzel bir atasözü var; bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim. Ben bunu hep böyle yorumlamışımdır. İnsanlar hep aynı özellikleri, karakterleri gösteren kişilerle dost olur. O zaman onun da içinde serserilik vardı. Üstüne bir de toplumları birbirinden ayıran ırkçılık gelince işte sonuç böyle oluyor. Bazı gruplar mı ya da devletler mi toplumları hep bu ayrıştırma söylemleriyle yönetir.
Dikkatimi çeken noktalardan biri mahkeme anıdır. Burayı okuyana kadar hiç böyle düşünmemiştim. Avukatların görevi ne? Adaletten yana olmak mı yoksa bir açık bir kaçamak bulup suçluyu aklamak mı? Savcılar ise günah keçisi aramanın peşinde. Sanık ise sakince olup bitenleri izliyor.
112 syf.
·
Puan vermedi
Kitabı gerçekte çok beğendim. Bazı kitaplarda kendinizden birşey bulduğunuz olur ve daha şevkle o kitabı okursunuz ya bu kitapta bende o hissi uyandırdı. Tek fark şu ki ben bu kitapta sadece kendimden değil toplumumuzdan ve hatta tüm dünyadan birşeyler buldum. Sebebi sosyal medya mıdır bilmem ama artık birbirimize yabancılaşıyoruz. İnsani duygularımız azalıyor tabir doğru olur mu bilmem ama robotlaşıyoruz sanki. Anne baba çocuklarına, çocuklar anne babalarına yada akrabalarına, arkadaşlarına artık eskisi kadar sıcak bağlarla bakamıyor. Çevremizden birinin ölümü ya da başına gelen kötü bir olaya samimi duygularla üzülemiyoruz. Daha doğrusu şimdilik durum bu kadar kötü olmasa da bu yola doğru bir gidişatın olduğunu çevremde ve kendimde gözlemliyorum ve bu bana çok rahatsız edici geliyor. Klasik olacak ama artık eski bayramlar, eski dostluklar, eski lezzetler yok oluyor gibi umarım önce ben sonra da bütün dünya bunu fark ederiz ve hayatımızın her alanında daha samimi daha içten daha sıcak ilişkiler kurarız. Belki savaşlara bile son verir bu ne dersiniz? :)
Meursault algıladığı şeyleri tanımlayamayan, gerçeği bulmayan boş bir bilinçtir. Çünkü bir arayışı yok. Onun kayıtsızlığı ve edilgenliği, işte bu boş bilincin ürünüdür. Her şey, kendiliğinden olup bitmekte, topluma, aile kavramına, dine, tanrıya, hukuka, adım adım yaklaşan ölüme, hayata, dünyaya ve eylemlerine yabancılaşmış ve kayıtsız kalmıştır.
Tüm bu yabancılaşmanın toplumsal ahlaka olması belki bir farkındalık olarak değerlendirilebilir. Peki kişinin kendi benliğine yabancılaşması? Hiçbir duygu ve düşünce olmadan herşeyin nesnesi olmak?
Kitap boyunca dünyanın boş ve manasız olduğu vurgulanır. Bunu düşünmek çok yorucu, hayattan bezdiricidir bu yüzden yaşamın rutinliği karşısında, makineleşmiş bir dünyada makineleşmiş insan, ölümü bile rahatlıkla kabul eder. Hayat yaşamaya değmez. Çünkü yaşam saçmadır.
Cezalandırılan Meursault’nun işlediği cinayet değil, kayıtsızlığı ve duygusuzluğudur. Yabancı’yı okurken, bütün olağan dışılığına rağmen öykünün doğallığı, kahramanın ölümü kabullenişindeki doğallık bizi rahatsız eder.
Yazarın okuduğum ilk kitabı olan Yabancı, üslup bakımından gayet açık, sade ve akıcı. Kitabın en başında yer alan;
"Albert Camus için yaşam, insan yaşamı, bir saçma, bir anlamsız, bir akıl-dışı, bir mantık-dışı yaşamdır.Ölümle biten yaşam saçmadır, evet. Bunda kuşku yok. Ama, yaşam ölümle bitiyor diye, kapayacak mıyız gözümüzü, yüreğimizin kapılarını bu yaşanası dünyanın güzelliklerine, bunlar yanında insanların acılarına, çaresizliklerine?" paragrafı insanı düşünmeye sevk ediyor.
Kitabın etkileyen kısımlarından biri de karakterin idama götürülmeden önce annesini düşünmesi. Cenazesinde düşünmediği annesini kendi cenazesinde düşünmesi çok üzücü.
Bu kitap varoluşçuluğun önemli bir kavramı olan saçma kavramı ele alınmış. Olaylar altında saçma kavramı incelenmiş. Kitapta sürekli dünyanın boş ve manasız olduğu vurgulanmıştır.
Okunmaya değer, tavsiye ederim.
128 syf.
8/10 puan verdi
Oldukça gözüme çarpan bir kitaptı ve az sayfa da olması kendisine beni çekti:) İlk başlarda nesini abartmışlar diyorsunuz adıyla ne alaka diyorsunuz yani en azından ben öyle dedim. Kitabın sonlarına doğru günlük giden hayatta her an her şey olabilirmiş dedirten olaylar oluyor. Yargılamak şöyle dursun "her şey insan için" dedirten cümle aklınıza geliyor. Zaman zaman fikirleriyle ortak olup ben de hayata Yabancı olduğumu anladım. Ölüm hariç her şeyin çaresi var derler ya madem her şeyin çaresi varsa bunca mutsuzluk neden?
Ölmeyecekmiş gibi çalış, öleceğini bile bile yine de çalış felsefesine dayalı yaşamı olan Albert Camus, ilk kez adını ve sanını duyurduğu Yabancı adlı romanını yazdığında tarih 1942.Fransa Hitler 'in işgali altında.. Çevresine ve kendine yabancı düşmüş birinin, sıradan, akıldışı bir dünyada gün gün dakika dakika yaşıyışını dile getiriyor..
Sevip sevmemek, evlenip evlenmemek, Rabbine inanıp inanmamak, bir hiç yüzünden adam öldürüp elini kana bulamak gibi sorunları kendine dert etmeyen, saçmalıkların içinde saçma bir yaşam düzeyine kendini kaptırmış bir insancığın romanı..
Sartre'nin deyimiyle, saçmalık 'İnsanın dünyayla ilişkilerinden başka bir şey değildir'. Kahramanız, bu saçmalığı yaşamaktadır, anasının ölümüne, sevgilisinin sevgisine, hatta kendi ölümüne duygusuz kalabilmenin saçmalığına sırtını dayayarak..
Meursault dış dünyadan kopuk, hiçbir şeyi umursamayan, çevresinde olup bitenlere karşı bu kadar mı kayıtsız olunur denilebilecek bir karakter. Kitabın ilk cümlesi de bunun için bir ipucudur zaten.
"Anam ölmüş bugün. Belki de dün, bilmiyorum."
Meursault kadar olmasa da belki biz de birer Yabancı'yız. Kendimize, doğaya, arkadaşlarımıza... Saçma ve klasik rutin dışına çıkmayan bir adamın hikayesi.
Duygusal sayılabilecek biriyim ve bu kitap benim için tamamen farklı bir bakış açısı oldu. Karakterimiz Meursault tabiri caizse "düz" bir insan. Kendini toplumdan soyutlamış, hayallerden ve duygulardan yoksunlaştırılmış biri. Okurken düşünmeden edemedim. Zweig'in satranç kitabındaki gibi bir hapishane hayatı olsaydı. Karakterimiz nasıl bir değişim sürecinden geçerdi? Sanırım, bu sorunun cevabı kalemi sağlam genç psikoloji yazarlarımızın zihninde saklı.