Yevgeni Onegin sözleri ve alıntılarını, Yevgeni Onegin kitap alıntılarını, Yevgeni Onegin en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Vladimir’in farkederek yittiğini gözden, Onegin, kovalayan kendisini yeniden bir bun, Olga’nın yanıbaşında daldı düşüncelere,
Almış olmaktan öcünü memnun.
Ardından Olenka da çevreye bakındı, Gözleriyle Lenski’yi araştırdı,
Ve sonu gelmez cotillon dansı
Bezdirdi onu bir düş gibi tatsız.
Ama bitti ensonu.
Akşam yemeğine gidiliyor.
Yataklar seriliyor; konuklara burada
Gece yatısı yeri hazırlıyorlar sofalardan
Ta kızların odalarına dek.
Herkese gerekiyor
Dingin bir uyku. Onegin’im benim
Tek başına gitti evine uyumak için.
Huzursuz ediyor bu düşgörüsü onu. Bilmeden nasıl gerektiğini yorumlamak, Korkunç düşlemlemenin anlamını Tatyana çok istiyor araştırmak.
Tatyana tarıyor içindekiler listesindekileri,
Buluyor abc düzeninde şu sözcükleri:
Ayı, cadı, çamlık, dalköprü, kar fırtınası, Karanlık, kirpi, tipi, yılbaşı ağacı
Ve diğerleri. Gençkızın kuşkularına Martın Zadeka bir çözüm bulamıyor; Fakat bu uğursuz düş haber veriyor
Pek çok ıstıraplı maceraları ona.
Kan ter içinde birkaç gün boyu
Tatyana unutamadı bu konuyu.
Kuşkusuz, nice kez gördüğünüz olmuştur
Taşralı bir soylu hanımın anı defterini, Bütün kadın arkadaşlar karalamışlardır Sonunu, başlangıcını bu defterin ve ortasını.
Buraya yazım bilgisine inat olsun diye, Sayısız şiirler, geleneğe göre,
Sadakatli dostluğun imi olarak yerleştirilmiştir,
Kimi kısaltılmıştır, kimi devam ettirilmiştir,
ilk sayfada şunları bulursunuz:
Q u’ecrirez - vous sur ces tablettes;
Ve bir imza: t.â.v. Annette;
Sonuncu sayfadaysa şunları okursunuz:
“Kim dahafazla seviyorsa seni,
Varsın o yazsın bundan sonrasını.”
Peki ne oldu benim Onegin’im? Yarı uyurca Yatağına o dönüyor bir balodan:
Hiç sesi dinmeyen Petersburg ise
Şimdi bir silindir gibi devindirilen.
Kalkıyor tacir, yürüyor dağıtıcı,
Arabacıların durağına uzanıyor arabacı,
Sütçü kadın güğümüyle ivedi koşuyor, Ayakları altında sabah karı çıtırdıyor.
Tatlı bir gürültü uyandı çın sabahtan. Pencere kanatları açık; duman baca üzerinde
Yükseliyor mavi bir sütun halinde,
Ve ekmekçi, zamanını şaşırmaz bir Alman, Kağıttan başlığıyla nice kez artık
Açtı kapattı işliğinde vasisdasınt.
Fakat düşmüş yorgun balo gürültüsünden, Ve sabahı dönüştürmüş yarı geceye, Dingince uyuyor kutlu gölgesinde
Bir eğlenceler ve görkem çocuğu.
Ta gün ortasına doğru uyanıyor ve yeniden Yaşamı onun hazır sabaha dek,
Böyle tekdüzece ve alacabulaca,
Ve yarın yine aynı, bugün nasılsa.
Ama mutlu muydu peki benim Yevgeni’m, Özgür, doruğunda en ışıltılı yılların,
Ortasında en parıltılı utkuların,
Ortasında ulanan tüm günlere zevklerin?
Yani boşuna mı ortasında şölenlerin bulunuyordu
Sakınmasızca uçarı ve sağlık dolu?