Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
En Yeni Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu Yorumları ve İncelemeleri
En Yeni Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu sözleri ve alıntılarını, en yeni Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Puan
910 üzerinden
Ankara'da bir cezaevinde kendisi gibi siyasi suçlular ile beraber kaldıkları koğuşta yaşadıkları olaylar bir günlük havasında bize aktarılıyor. O kadar güzel bir anlatımdı ki ben de sanki koğuşta, onların yanındaydım. Böyle bir değerin bu dünyada çok kısa bir süre var olmuş oluşuna üzüldüm.
Sevgi Soysal'ın en ağır olayları anlatırken bile yüzünüze kondurmayı başardığı o ince gülümsemeyi nasıl anlatabilirim ki... Okuduklarıma karşı, yaşananlara karşı iliklerime kadar nefretle doluyken bile cümlelerine yerleştirdiği ince alay sayesinde o gülücüğü oturtuyor dudaklarınıza... Anlattıklarıyla yer yer kanınızı donduruyor, yer yer öfkeden kaldırıp odada bir tur attırıyor size, ama o gülücük hep bir yerlerde hazırda beklemekte.
Keşke okuduklarım kurgu bir metne ait olsaydı da arka kapağı kapattığımda okuduğum her şeyi ardımda bırakabilseydim. Bunların hepsi ve daha fazlası yaşandı ve belki de bir yerlerde hala yaşanıyor. Bunu bilmek bile acı verirken bir de yaşamak?
Canım Sevgi'ler...
Sevgi Soysal‘ın 12 mart döneminde bir asker selamı çabukluğuyla tutuklanışı anlattığı anı kitabı.
insanda Erdal Öz‘ün defterimde kuş sesleri‘ne benzer bir tat -yahut anlatılanlardan ötürü tatsızlık- bırakıyor.
Not: Mümtaz Soysal'ı Sevgi Soysal'a kır çiçeği getiren, evlilik yıldönümlerinde hapishanenin avlusuna bakan yoldan yasak olmasına rağmen geçen biri olarak düşünmek zor olsa da hayli güzeldi.
Sevgi Soysal, çok yetkin bir yazar. 12 Mart 1971 darbesi ile başlayan utanç döneminde bir çok aydın gibi o da işten atılma, göz altı, tutukluluk, hapis, sürgün derken hayatının bir bölümünü “Aydın, kültürlü,yetkin” olmanın bedelini ödeyerek geçirdi. Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu, Gözaltı ve tutukluluk döneminde kendisinin ve diğerlerinin yaşadıklarını anlatıyor. O kadar güzel anlatıyor öyle doğru teşhisleri var ki 2000’li yıllarda Yetmez ama Evet’çi olacak Oya Baydar’ın neden öyle olduğunu bir anda görüveriyorsunuz. Kendi davası neden TÖS davasına bağlanmış diye bayağı bozulmuş kendisi… Yani kendisine biçilen değere bozulmuş, neden kendisine özel dava açılmamış diye bozulmuş…(yaşı tutmayanlar için açıklayayım: TÖS, Türkiye Öğretmenler Sendika’sının baş harflerinden oluşur.) Yani hem öğretmen hem de sendika’lı öğretmen!!! 12 Mart’ın balyozu o öğretmenlere inmesin mi şimdi!!!
Neyse… Okurken kendinizi Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşunda, Oya Baydar ile örgü örerken, bir ranza’da jimnastik yapmaya çalışırken veya Polis Suna’nın ağzındaki kırmızı ruj bulaşmış sakıza konsantre olup, onun aşağılamalarını duymamaya çalışırken görebilirsiniz. Ben Yenişehir’de Bir Öğle Vakti’ni okurken de kendimi oralarda görmüştüm. Öyle güzel yazıyor ki okumamak elde değil. Kanser olması belki de o yaşadıkları nedeniyledir…
Sadece 40 yaşında ölmemiş olsa kimbilir daha ne güzel kitaplar okurduk.
İyi okumalar.
Ah kızlar, ah
Kadın Yok Savaşın Yüzünde kitabını okurken bir arkadaşım tarafından hediye edilen kitap, uzun süredir rafta, okuyasım gelmedi. Bıraktım kenara zamanı gelmesini bekledim…
Youtube da 32.gün 12 Mart belgeseline denk geldiğimde zamanı gelmişti kitabın..
Sevgi Soysal’ın sudan bir sebeple 12 mart sürecinde Yıldırım Bölge koğuşuna düşmesiyle başlayan kitap ,12 Mart sürecini dramatize etmeden ama olanları es geçmeden anlatan, süreçteki kadının izdüşümü olan bir kitap oldu benim için.
Kadın Yok Savaşın Yüzünde kitabını okurken sürekli “ ah kızlar, ah” çok geçiyordu. Kitabı okurken sürekli bunu söyledim.
Ah kızlar, ah
Gençlikleri, idealleri, meslekleri, ömürleri, demokrasileri giden kızlar, ah
12 Mart sürecinde kendini koğuşta bulur Sevgi Soysal. Bir değil, iki kez. Tanıdık yüzler de vardır etrafında. Ona yabancı kişileri de tanır zamanla, malum koğuş küçük, acıların büyüklüğü yanında.
Aklın almayacağı şeyleri taşır içinde o koğuşlar. Dolar taşar yataklar, biri gider bir diğeri gelir.
Erik için çocuk gibi heyecanlanan kadınlardır bunlar. Kitap sırası bekleyen, 13 yaşındaki mahkum çocuğa göz kulak olan kadınlar. Kalbi, elleri, uzun saçları olan kadınlar.
Kalpleri soğur, elleri kırılır, saçları kesilir.
Bunların hepsi olurken yapmayacakları tek şey ise şu olur: Unutmak.
.
Eğer bir kitabı karın ağrısıyla, dişlerinizi sıkarak okuyorsanız o kitabı kolay kolay unutamazsınız.
Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu benim için bu kitaplardan oldu.
Evet Sevgi Soysal’ın duruluğundan yakıcı cümlelerine Tante Rosa ve Yenişehir’de Bir Öğle Vakti’nden aşinaydım.
Ama bu kitapta başka bir kanadımdan vuruldum. 1960-71 ve 80 süreçlerini incelerken; ‘erkeklerden erkeklerin hikayelerini’ öyle çok dinledik ki.
Öyle çok okuduk ki evde bekleyen eşleri, bacıları, anaları.. Evde beklemeyip, meydanda olanlarını; eksilenlerini, parçalananlarını ise görmedik. Ancak çok derine indiğimizde görebildik belki.
Kendilerini koğuştan çıkardık ama pek çok hikaye hala koğuşların karanlığında, havada asılı..
.
Okumanızı çok istediğim bir kitap bu. Belki de bildiklerinizi anlatıyor, sizin de kaybettiklerinizi. Ama bir de Sevgi Soysal’dan dinleyin. Onca acıya rağmen içinde hala sevgi barındırabilen Sevgi Soysal’ı.
Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu Sevgi Soysal'ın 12 Mart'tan sonra iki kez ağırlandığı askeri hapishanede yaşadıklarını yazdığı Anı -Günlük türünde çok güzel bir kitap.
Koğuşta kimler yok ki TİP başkanı Behice Boran, Oya Baydar, Deniz Gezmiş'e yataklıktan tutuklanmış Sevim Onursal, 12 Mart'ın faşizan uygulamaları nedeniyle yaşları 17 ile 22
Deniz'li yıllar...
Sevgi Soysal'ın okuduğum üçüncü kitabı. "Tante Rosa" ve "Yenişehir'de Bir Öğle Vakti" edebi anlamda çok doyurucu eserlerdi.
Bu kitap daha çok günlük tarzında yazılmış ama yazarın duru ve anlaşılır Türkçesi ile kolay okunan türden.
Ülkemizin toplumsal ve siyasi anlamda karanlık dönemlerinden 12 Martlı günlerde sol mücadelenin simgesi olmuş güçlü kalem Sevgi Soysal'ın anılarını, edebi bir kara mizah olarak içiniz burkularak okuyacaksınız.
Henüz okumadıysanız listenize alınız...
12 Mart muhtırasına "içeriden" bir bakış
İklim hüzün iklimiydi, ama anahtar sözcük umuttu...
Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu kitabı gazetelerde yazdigi cezaevi anilarindan olusuyor Sevgi Soysal'ın. 12Mart'tan sonra yaşanan toplumsal ve psikolojik travmaları cezaevi penceresinden anlatmış Sevgi Soysal. Sıkıyönetim idarecilerinin, askerlerin, polisin, halkın ve en dayanılmazını yaşayan siyasi tutukluların içinde bulundukları hâlet-i rûhiyeyi... Çok iyi psikolojik tahliler yapmış ilgililere... Daha önce Kristin Hannah'nın Bülbül kitabinda Fransız halkına ve Yahudilere Hitler ve ordusu tarafından yapılanları okuduğumda hissettiklerimi paylaşmıştım bir arkadaşla. İlk söylediği şu oldu: "Ama Yahudiler de zulmediyorlar" Evet İsrail Terör Örgütü ciddi anlamda bir "zulüm" uyguluyor su anda, özellikle de Müslüman toplumlara. Ama bu hiçbir zulmü meşru kılmaz. Zulüm zulümdür, kime yapılırsa yapılsın. Acaba bu millet acıyı bile kutuplaştırmamayı ne zaman öğrenecek? Acının rengi, dili, dini, ırkı, ideolojisi yoktur. Benden olana yapılınca "zulüm"; benden olmayana yapılınca "meşru" olamaz. Zihniyetlerimizde önce bunu halledebilsek keşke... Kitabın son bölümünde Edip Cansever'in Aşklar İçinde şiirinden bir kısmı alıntılamış Sevgi Soysal, eşi Mümtaz Soysal'a Yıldırım Bölge'den sivile nakledilmeden önceki son mektubunda... Ve yine aynı şairin iki mısrasıyla bitiriyor kitabını:
《Ben her şeyin bir bir yok olmasına o kadar çok alıştım ki.
Ve her şeyin yeniden bir bir var olmasına o kadar alışacağım ki.》
229 syf.
·
Puan vermedi
Sevgi Soysal’a 12 Mart döneminde iki kez “Buyurun” denir, ilkinde kimliksiz olduğu, ikincisinde de orduya hakaret etmek gerekçeleriyle. Buyurmamak mümkün değil, Ankara’da Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu’na konur. Burada kaldığı süre içinde yaşadıklarını bu kitapta toplar.
12 Mart dönemindeki sıkıyönetimin baskısı en çok Ankara’da hissedilir.
229 syf.
·
Puan vermedi
Sevgi Soysal'ın okuduğum ilk kitabıdır. Yazarın adını bir arkadaşımın okuyup, bana bahsetmesi ile duymuştum. Geçtiğimiz günlerde de sahaf da iki kitabını görünce hiç düşünmeden aldım. 12 Mart 1971 darbesinde mahkum oluyor ve hapishane de yaşadıklarını anlatıyor. O dönemde idam edilen Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının mahkumlar üzerinde yarattığı etkiyi de yazmıştı ve beni okurken bu bahsettiğim bölüm çok etkilemişti. Okumaktan keyif aldığım Oya Baydar'ın o dönem yaşadıklarına kitabın sayfalarında rastlamak da kitabı benim gözümde daha değerli kıldı. Yakın tarihe ait merakınız varsa keyifle okuyacağınız bir kitap. Keyifle okuyun.
İlksöz: Karanlık dönemlerin adaleti yoktur.
60 ihtilalinin siyasi sonuçları günümüzde hala tartışma konusudur politik alanda. Ama ilginçtir ihtilal sonrası oluşturulan 61 anayasasının da en özgürlükçü anayasa olduğu söylenir. Özellikle bireysel özgürlükler, sendikal haklar, üniversiteler vb konularda. Her zaman bizi bizden daha çok düşünen
Merhaba kitap dostları,iyi akşamlar dilerim.Sevgi Soysal’ın kaleminden Yıldırım Bölge Koğuşu Kadınları isimli eserinden bahsetmek istiyorum.Kitabı çok sevdim veya beni tatmin etmedi kısımlarına çok değinmek istemiyorum.İçinde sıklıkla Behice Boran’dan bahsetmesi ve onun ölüm yıldönümüne denk gelmesi güzel bir anı oldu benim için.Bir kez daha saygıyla yad ediyorum Behice yoldaşı...
Kitaptan kısaca bahsetmem gerekirse;günlük olmasından dolayı biraz savruk yazılmış.Kitabı okurken erkek dili örneklerinin bilinçli olarak kullanıldığını düşünüyorum.Zira hapishaneler oldukça erkek egemen mekanlar, bu dil de onlardan alınıp kulakta saklanmış ve bire bir maruz kalınan baskıya eleştiri olsun diye bilinçli olarak kullanılmış olabilir.Yada yazar ataerkil toplumun dildeki yansımalarına özel bir önem atfetmemiş olabilir.Kitap 12 Mart darbesiyle yaşanan sıkıntıları,çekilen acıları birinci ağızdan anlatıyor. Koğuşta kimler yok ki TİP başkanı Behice Boran, Oya Baydar, Deniz Gezmiş'e yataklıktan tutuklanmış Sevim Onursal, 12 Mart'ın faşizan uygulamaları nedeniyle yaşları 17 ile 22 arasında değişen öğretmen okullarından toplanan kız öğrenciler, öğrencilerinin akıbetini öğrenmek için onların peşine düşen, henüz Dev -Genç davasından yargılanacağını bilmeyen okul müdiresi Naciye Hanım ve daha niceleri....Kitapta ayrıca Deniz’lerin asılmasından,Mahir’lerin Kızıldere’de öldürülmelerinden de bahsediyor.Tavsiye ederim.Okuyun.Kitapla kalın...
Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu, Sevgi Soysal’dan okuduğum ikinci kitap. Dönemin sol cenahı tarafından yeterince “solcu/devrimci” bulunmamış, burjuva olarak görülmüş Sevgi Soysal, belki de bu yüzden yazmış bu kitabı. Kitapta anlatılan figürler kadar aktif siyasetin içinde değilmiş benim anladığım kadarıyla. Yalnız yazdıklarıyla, fikirleriyle de onları desteklemekten geri durmamış.
Kitap Sevgi Soysal’ın anılarından oluştuğu için yer yer kopuk olmakla eleştirilmiş, bana kalırsa böylesi bir anlatım Soysal’ın okura geçirmek istediği etkiyi daha da artırmış. Kurgu olmadığını hissediyorsunuz okurken. Kitapta adı geçen sol figürlere aşinaysanız kitaba dahil olmak çok kolaylaşıyor.
Kitapta bahsi geçen konular elbette ki çok can sıkıcı. Bunların birer kurgu ögesi değil de yaşanmış olaylar olduğunu bilmek insanı derinden sarsıyor. Ülkenin yürek ezici dönemine Sevgi Soysal’ın yetkin kalemiyle bakmak beni bir okur olarak tatmin etti. Özellikle çok sevdiğim Yenişehir’de Bir Öğle Vakti kitabının da yazım sürecinin bu zamanlara dayanması ve kitapta da bundan bahsedilmesi en sevdiğim şeylerden biri oldu kitaba dair.
Türk kadın yazarların içinde en sevdiğim kalem olan Sevgi Soysal’ın bu eseri, 12 Mart sonrasına ilgi duyanlar ve yaşanmış olaylara dair fikir edinmek isteyenler için muhteşem bir seçenek olacaktır.