Ergenliğin zorlukları, babamın ölümünü öğrenmem beni bir iki defa intiharın eşiğine getirmiştir. Giresun'da deniz kenarına geçip kayalıkların üzerinde ağladığımda bir iki defa fırtınalı denize atlamak için topuklarımı kaldırdığım ancak ayakuçlarımdan geri döndüğüm olmuştur.
Belki bir gün o denemelerin birinde gerçekleştirecektim hayatıma son vermeyi. Ne zaman ki şiire, kompozisyon yazmaya başladım, o zaman bu tür denemelerim tamamen bitti. Sonraki yıllarda günlük tuttum, anılarımı yazdım, şiirler yazdım. Sinirlendim yazdım, ağladım yazdım, kızdım yazdım. Ve yazmak; içimdeki öfkeyi, kızgınlığı alıp yazdığım kağıda emanet etmek oldu benim için. Terapistlerde öyle anlatırlar bu süreci, "Yazarak bir kenara koyun," derler.
Sayfa 250
Bugün ne yaptın canım?
Ben bütün hayatım boyunca... çalıştım. Akşamları eve geldim. Televizyonda... Ama, bakmayacağım. Sonra telefonlara cevap verdim, birilerine kızdım, çalıştım, yazı yazdım... Ben adam oldum... Biraz da, buyurun, bir hayvan.
Bugün ne yaptın canım?
Sayfa 75Kitabı okudu
Vasiyetimdir Sevgili Atölyem;
‘Ah’lar Ağacı
1-
Bir ilaç içsem bari diye düşündüm,
Biraz kolonya sürünsem,
Ferahlasam, pencereyi açsam.
Şöyle bir şey yazdım sonra:
Yağmur, çamurlu bir elbise dikiyor şehre
Sıkılıyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.
AH’LAR AĞACI – Didem Madak
Bu şiiri Tuğba Dursun'un enfes sesinden dinlemenizi tavsiye ederim.
YouTube ve Spotify linklerini bırakıyorum.
Spotify: open.spotify.com/episode/1DbK3Py...
YouTube: youtu.be/uuMws4PB01E?si=...
AH’LAR AĞACI
Bir ilaç içsem bari diye düşündüm,
Biraz kolonya
YÜZÜNÜ ARADIM, GEÇTİM...
(yitirdiğin her şeyde kazandığın bir şey var; kazandığın her şeyde biraz yitirdiklerin. bu yüzden birileri hep ısınıp dururken dinmez üşümelerin...)
ben de benim olmayan şeylerle varım; benim olan zaten benimse, olmayan şeylerle... varsam, buradaysam belki de onlar için... yüzün için belki de, yüzün nerede?
birbirini tekrarlayan günlerin yaslı
Yenil(en)me
Öylece ortaya çıkmadım;
Oluştum.
Acılarımdan oluştum.
Kalp ağrılarımdan oluştum.
Uykuda titremelerimden oluştum.
Müphem rüyalarımdan oluştum.
Özledim..
Fazlasıyla özledim..
Kağıttan uçak...
KAĞITTAN UÇAK GİBİ
Kaç kalemi öksüz bıraktım,
Kaç kağıdın akına karalar çaldım...
Ne resimler çizdim senin gökyüzüne...
Ortak oldum güneşinin sıcağına...
Baş başa bıraktım topraklarıyla,
Papatya ile gülü...
Gülüşün ile kokunu taklit edemediler diye...
Kızdım Pazartesi'ye de Cumartesi'ne de...
Senden haber getiremediler diye..
Lanet ettim seni bana takdim Temmuz’un beşine...
Nice uçaklar katlayıp da fırlattım...
Ne şiirler yazdım üzerine,
Ne dualar ne isyanlar ettim...
Sol kanadını poyraz kırdı,
Sağ kanadını lodos...
Kimsenin bilmediği bir coğrafyada kaldı...
Tıpkı hikayemiz gibi...
KIZDIM DA YAZDIM
Unutmayın
Ki
Yaşam
Öldüresiye güzel değildir.
Sayfa 98Kitabı okudu
İç hesaplar.
Bir yaşa kadar çok içine kapanık biriydim. Dünya sanki beni çevreleyen dar bir çemberden ibaretti ve burada mutluydum, çocuktum. Sonra okul denilen şey başladı. İlk gün çok ağladım... Ve öğretmenime derse başladığı için çok kızdım. Çalışkan bir öğrenci olacak diye yordular bu davranışımı ama yanıldılar. Ben diğer çocuklarla nasıl iletişim
