Ergenliğin zorlukları, babamın ölümünü öğrenmem beni bir iki defa intiharın eşiğine getirmiştir. Giresun'da deniz kenarına geçip kayalıkların üzerinde ağladığımda bir iki defa fırtınalı denize atlamak için topuklarımı kaldırdığım ancak ayakuçlarımdan geri döndüğüm olmuştur.
Belki bir gün o denemelerin birinde gerçekleştirecektim hayatıma son vermeyi. Ne zaman ki şiire, kompozisyon yazmaya başladım, o zaman bu tür denemelerim tamamen bitti. Sonraki yıllarda günlük tuttum, anılarımı yazdım, şiirler yazdım. Sinirlendim yazdım, ağladım yazdım, kızdım yazdım. Ve yazmak; içimdeki öfkeyi, kızgınlığı alıp yazdığım kağıda emanet etmek oldu benim için. Terapistlerde öyle anlatırlar bu süreci, "Yazarak bir kenara koyun," derler.
Sayfa 250
Bugün ne yaptın canım?
Ben bütün hayatım boyunca... çalıştım. Akşamları eve geldim. Televizyonda... Ama, bakmayacağım. Sonra telefonlara cevap verdim, birilerine kızdım, çalıştım, yazı yazdım... Ben adam oldum... Biraz da, buyurun, bir hayvan.
Bugün ne yaptın canım?
Sayfa 75Kitabı okudu
KIZDIM DA YAZDIM
Unutmayın
Ki
Yaşam
Öldüresiye güzel değildir.
Sayfa 98Kitabı okudu
KIZDIM DA YAZDIM
Unutmayın ki yaşam ...
Öldüresiye 𝗴𝘂̈𝘇𝗲𝗹 değildir !
Gene de bir sürü kağıt, defter ve not kaldı. (Artık bunları da atamazdım.) Sonra, fotoğrafları albümlere yerleştirmeğe başladım (Tarih sırasında bazı yanlışlıklar oldu herhalde.) Yüzüm, günden güne hiç değişmediği halde (bunu, her sabah aynada yaptığım gözlemlerle biliyordum), resimler arasında vahim farklar vardı. Bu değişikliği, yüzümde
Bir ilaç içsem bari diye düşündüm,
Biraz kolonya sürünsem,
Ferahlasam, pencereyi açsam.
Şöyle bir şey yazdım sonra:
Yağmur, çamurlu bir elbise dikiyor şehre
Sıkılıyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.
Berbattı,
Bir şiire böyle başlanmazdı.İç ses diye söylendim,
Ardından Yıldırım Gürses...
Aptal aptal güldüm bir de buna.
Ayşecik
ANNEME MEKTUP
O günün bütün saatleri uğursuz.
Sabahı aydınlatan seyrek ışık, sessiz zaman vurgusu... Ardı; içime karanlık, içime yıkıklık bir acı telaş, bir acı yankı etrafa boncuk boncuk
alev alev gözyaşı saçılmışlık... Binbir uğultu içinde bir kötürüm
ağıt...
Nasıl yaparsın bunu bize, ellerinden emeklerini kokladığım, Gözlerinden
Ah'lar Ağacı
Bir ilaç içsem bari diye düşündüm,
Biraz kolonya sürünsem,
Ferahlasam, pencereyi açsam.
Şöyle bir şey yazdım sonra:
Yağmur, çamurlu bir elbise dikiyor şehre
Sıkılıyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.
Berbattı,
Bir şiire böyle başlanmazdı.
Sayfa 7Kitabı okudu