Köroğlu atı üzerinde şöyle bir diklenip, dağ başındaki çobana:
-Çabuk ol, demiş. Bana iki tulum peynir getir!..
Böylesine tepeden bakma suratlı, selâmsız emirlere hiç alışık olmayan çobancağızın işte o an nevri dönmüş, elindeki uzun sopayı fırlattığı gibi, bu ilk defâ gördüğü delikanlıya hışımla dalarak eyer üstünden koparıp yere çalmış. Sonra da göğsüne oturup:
-Anlamadım, demiş. Bir daha de!..
Köroğlu, bu dağ başlarına yalnız geldiğine bin defâ şükürlenip çobana biraz ezikçe bakmış:
-Bırak beni. Ben Köroğluyum!..
Çoban bunu duyar duymaz göğsünden inmiş ve tutup yerden kaldırmış. Silkinmeye durmuşken de Köroğluna şöyle demiş:
-Ağam, sen buralara gelme, nâmın gelsin!
Şimdi siz Köroğlu'nun değil, çobanın yıkılışını düşünün.
Yıllardır rüyâlarından ayırmadığı koçyiğit Köroğlu: özendiği, onunla cesâretlendiği, hattâ gerektiğinde medet umacağı kişi, Bolu Beyi'ni susta durduran arslan şimdi karşısında; üstündeki tozu toprağı silkelemekte.
Köroğlu bu olayı mutlakâ çabuk unutacaktır. Tek başınayken yenmeğe, yenilmeğe, güreşmeğe alışkın "Rûşen Ali" dir. Elde sazı, ardında yüzlerce atlısı yokken Köroğlu olunmaz. Ne var ki bir garip çobana boyun eğmiştir.
İşin "Fakat"ına dikkat!
"Ağam, sen gelme, nâmın gelsin!" diyen çobanın bu sözü, tavsiyesi veya işâreti, büyük isâbetler yüklüdür.
Sayfa 8 - Zafer YayınlarıKitabı okudu
"Siz erkek değil misiniz, insan değil misiniz, İnce Memedin de iki gözü, iki eli, iki kulağı var, sizin de... İnce Memed vurulursa vurulsun. Koçyiğit Köroğlu yitti gitti de, bir daha gelmedi, Kırklara karıştı da dünya duruldu mu, Demircioğlunu delikli demir deldi de dünya Demircioğlusuz mu kaldı, Gizik Duranı vurdular da ne oldu, dünya padişaha mı kaldı, öldürsünler İnce Memedi, öldürsünler... "
Sayfa 264 - Hürü anaKitabı okudu
Bu dünyaya bir ün, bir ad ister. Öyle bir ad ki zalimlerin yüreği titresin, onu duyunca. Zulüm görenlerin gönlü umutla dolsun. Destanlar onu söylesin, ozanlar onu dinletsin. Oğuz’un töresi bu!
Sayfa 24 - Bilge Kültür Sanat, 1. Basım
Gökten gelen yine göğe döner. Yeryüzünde yalnız akıl kalır insana.
Sayfa 68
Şu dünyada şu köylü milleti kadar zalim bir millet var mı hele de zulmü kendi kendine. Dünyada hiçbir şeyden, yılandan ejderhadan, beyden paşadan, aslandan kaplandan, tek boynuzlu gergedandan korkmayacaksın, ille de bu köylü düşmanlığına. Bir bakmışsın dostken düşman, düşmanken dost olmuşlar. Ferhat Hoca hep ne der, bu köylü milletine güven olmaz. Pek iyi, çok güzel, Ferhat Hoca köylü değil mi? Topal Ali, Sarı Ümmet, Koçyiğit Köroğlu, sazı güzel, sözü güzel Dadaloğlu da Genç Osman, Gizik Duran, zenginden alıp fukaraya veren Çötdelek, Müslüm çocuk da köylü değil mi? Kırklara karışanlar, pirler, ermişler, hep köylü değiller mi? Ben de köylü değil miyim? Ama biz başkayız. Tek tek, köylüler başka, diye geçirdi içinden. Ölümü kalımı, sevdayı zulmü bilen, Allah avazlı Karacaoğlan da köylü değil mi? Köylü değiller, diye bağırdı içinden... Onlar başka bir şeyler, başka bir insanlar. Köylüler dünya kurulduğundan bu yana zulüm altındalar, zulme dayanmışlar, yoksulluğa, alçalmaya, aşağılanmaya, öldürmeye, tutsaklığa, on yıl askerliğe, Yemene dayanmışlar, bunlar dayanamamışlar. En çok zulüm görenden korkacaksın. Fırsatını bulursa bin misli zulmeder.
Sayfa 25
"İnce Memed vurulursa vurulsun.Koçyiğit Köroğlu yitti gitti de,bir daha gelmedi,Kırklara karıştı da dünya duruldu mu, Demircioğlunu delikli demir deldi de dünya Demircioğlusuz mu kaldı,Gizik Duranı vurdular da ne oldu, dünya padişaha mı kaldı, öldürsünler İnce Memedi,öldürsünler..."
Sayfa 246Kitabı okudu
''Bir şey söyle, bir söz, bir tatlı söz.
Suların dilinden, kuşların dilinden...''
Ve Köroğlu Bingöl dağlarında dolaşırken gökte uçan üç ördek düşürdü üç ok atışta. Al yeşil çadırını Bingöl yaylasına kurdurdu. Seyisine dedi ki, al şu ördekleri temizle, yıka getir de kendimize bir şölen çekelim. Kıratı da götür yanında, o da sulansın. Seyistir, aldı ördekleri, tuttu Kıratın dizgininden, biraz ilerdeki yeşil düzlükten kaynayan
Koçyiğit köroğlu yitti gitti de, bir daha gelmedi. Kırklara karıştı da dünya duruldu mu? Demircioğlunu delikli demir deldi de, dünya demircioğlusuz mu kaldı? Gizik duranı vurdular da ne oldu, dünya padişaha mı kaldı... öldürsünler ince memedi, öldürsünler...
Bu dünyaya, bir ün, bir ad ister. Öyle bir ad ki zalimlerin yüreği titresin, onu duyunca. Zulüm görenlerin gönlü umutla dolsun. Destanlar onu söylesin, ozanlar onu dinletsin. Oğuz'un töresi bu!
Sayfa 21 - Devlet Kitapları Yayınları, 1. BasımKitabı okudu
Ey Gök Tanrı! Beni sına. Şimşekler elinde kamçı. Yıldırımlar kolunda gürz. Yılarsam beni şimşeklerle kamçıla, yıldırımlarla çarp!
Sayfa 24 - Devlet Kitapları Yayınları, 1. BaskıKitabı okudu
Yerli Tiyatro yazarlarımız ve eserleri.
1. Musahipzade Celal (1868-1959)
Aynaroz Kadısı,
İtaat İlamı,
Fermanlı Deli Hazretleri,
Kafes Arkasında,
Bir Kavuk Devrildi,
Macun Hokkası,
İnce Memed vurulursa vurulsun. Koçyiğit Köroğlu yitti gitti de, bir daha gelmedi, Kırklara karıştı da dünya duruldu mu, Demircioğlunu delikli demir deldi de dünya Demircioğlusuz mu kaldı, Gizik Duranı vurdular da ne oldu, dünya padişaha mı kaldı, öldürsünler İnce Memedi, öldürsünler...