Bazen gözleri hep o bahçe kapısına bakıyor. Bana söylemese de babam hâlâ seni bekliyor,anne. Her gece aya bakıyor... Babam sen gittikten sonra ayağa kalkamadı sadece yürüdüğünü sandı ama ben biliyorum,ben görüyorum... Babam senden sonra bizden gitti anne.
O da beş gün sonra kırk beş yaşına girecek . Bir asrın yarısını devirdi sayılır... Alyansını ve ona verdiğin bilekliği bir kez bile çıkarmadı... Diyor ki: Mezara kadar benimle gelecek... Onca sene ve her gece de babam odasına kapanıp gökyüzüne bakıyorsa aşkın bir adı yokmuş, aşkın adı siz olmuşsunuz.
Babam içeride hazırlanıyor. Her gün mezarına geliyor ama sanki hiç gitmemiş gibi temiz kıyafetler giyip öyle gidiyor. Uzun uzun toprağa bakıyor ve hiç konuşmadan geri dönüyor... Kırk beş yaşında benim babam ve seni on beş senedir bekliyor...
#alıntı
"...sahâbe, 'O zaman çadırınızı nereye kuralım?' diye sordu. Efendimiz (s.a.v.) bir şey söylemedi ama Hatice annemizin kabrine baktı. Sahâbe anladı ki Efendimiz (s.a.v.) Hatice annemizin kabrine yakın bir yerde kalmak istiyor..."