Yaş ilerledikçe kimseyle uğraşasın gelmiyor, kendini yetiştirememiş insanlardan uzaklaşıyorsun.
Seni hasta edecek insanları iyileştirmeyi bırakıyorsun.
Bizler ‘samanlıkta iğne arar gibi’ kendimizi arıyoruz bu dünyada. Üzerimizde ki beklentileri, sorumlulukları kendi gerçekliğimiz gibi algılayıp ona doğru hedefler ve amaçlar ediniyoruz. Yaşarken o kadar çok şeye maruz kalıyoruz ki, hangisi bizim hangisi bizim değil anlamıyoruz.
İlyas Divitoğlu, geçmişte çok geniş arazileri bulunan, kasabada