Hayat hüzünlü..
Hayat, öyle farklı yerlere sürüklüyor ki her birimizi...
Başlarken, onlarla sonsuza dek bir arada kalacağını sanırsın. Bir arada başlanılan ürkek yolculuk, tek bir amaç için katlanılan travma ve onca zahmet sağlar bu duyguyu.. Onlarca, yüzlerce çocuk ve tek bir amaç..
Yıllar geçer ve bazen, depreşen anılar bir yolculuk daha yaptırır insana, Yalnızca dökülen harcı onarmak değildir amaç, 'travma' da anılmak istenir. Bu yüzden yapılır ya '... mezunları günü, ... sınıf buluşmaları' Oysa her tekrarda bir eksik hep vardır; bir iki eksik ve çokça hüzün..
"Hayat".. Koşmazsan yaşayamaz, koşarsan yaşadığını anlayamazsın..
"Yarın öldüğünüz zaman birisi bize sorsa: 'Dünyada neler gördünüz?' dese herhalde cevap bulamayız. Koşmaktan görmeye vaktimiz olmuyor ki..."
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
... sen dünyada ne kadar antikalık yapmak istersen, hayat da önüne o kadar gündelik hadiseler çıkarıyor.
Sayfa 18Kitabı okudu
Sen bakma bu kadar hüzünlü şeyler yazdığıma, ben çok gülerim. Ve gülerken hiç kimse yalan olduğunu anlayamaz.
Cemal Süreya
Topluca yaşanan felaketlerin, hele de böyle zararsızsa, bir arada olmayı neşeli bir anıya dönüştüren tuhaf bir gücü yok mudur hakikaten? Düğün gibi neşeli, bayram gibi sevinç içinde, bir cenaze dönüşü gibi şaşkın:
Yaşamak bağı felaketleri alaya getirdi.
"Sarı" Öyküsü
"Etrafımın telâşını seyrederken kendimi unutuyorum. Hattâ bazı kendimi hepsinden fazla sakin buluyorum, fakat bu kalabalıklar dağılıp da felâketimle başbaşa kalınca; dehşet."
📖| Dokuzuncu Hariciye Koğuşu, Peyami Safa
Bazen yoruluyor insan.Ne yediğinden,ne gezdiğinden bir şey anlamıyor.Düşünüyor,uzun uzun düşünüyor.Kalbinin yorgunluğu ağır geliyor vücuduna.Kimseye anlatamıyor,içi içini yiyor.Hayırlısı diyor sonra.Ol diyince oldurana,en güzelini verene güveniyor...