Hayatta yalnız olan insanların bu dünyadan kopuk olduklarını düşünmeyin. Çok acı çeken insan, çok yaşamış demektir.
Yine...
Baloncukları gittikçe büyüdü, büyüdü ve beni daha da uzaklaştırdı. Onlar onlardı, ben de ben. Uzakta kalmış, istenmeyen, yalnız ve dışlanmış. Balonun dışındaydım. Yine.
Sayfa 286 - RyenKitabı okudu
Bu yüzden ben hep yalnızım işte
Artık hiçbir zaman yalnız değildim ama daha mutlu muydum? İşte buna karar veremiyordum.
Sayfa 40 - RyenKitabı okudu
O sırada bu alıntının zıttı durumundaki ben
Lisede yalnız olmak istemezdiniz ve eğer iyi kötü arkadaşlarınız varsa biraz olsun gücünüz olurdu. Lise bu açıdan biraz hapishaneyi andırıyordu. Tek başına hayatta kalamazdınız.
Sayfa 38 - RyenKitabı okudu
Diğer çocuklar koşup eğleniyordu ve ne zaman birinin yanına gidip onlara katılmaya çalışsam, orada yokmuşum gibi davranırlardı. Hep bensiz giderler ve hiç beklemezlerdi. Konuşmalarına beni dahil etmezlerdi.
Sayfa 34 - RyenKitabı okudu
Bana göre değildi bu dünya; bir avuç yüzsüz, dilenci, bilgiç, kabadayı, vicdansız, açgözlü içindi; onlar için kurulmuştu bu dünya.
"Yalnızsın. Yanında birileri olsa da yalnızsın. Kalabalık grupların içerisinde kahkahalarla gülümsesen de her günün bambaşka insanlarla yan yana geçse de yalnızsın. Bu fiziki bir olgu değil. Ben hep senin yanındayım diyen herkesin, en ihtiyacın olduğundaki o sessizliğiyle yalnızsın.
Acı şahsidir. Kimsesizsin. Yanında herkes var ama daima kimsesizsin. Bunu kabul edip devam etmek, kendi çarelerini kendin yaratmak zorundasın. Herkes bir süre eşlik edecek sana ama yürüdüğün yolların sonunda koca bir boşluk ve yalnızlık göğsüne bastıracak seni. Hayat biraz böyle.
Sayfa 28Kitabı okudu
