Ben de.
Tedirginlik, sıkıntı ya da korku yaşarken birilerinin yanımda olmasını isterim ama bir şeyler sormasını da asla istemem.
Sayfa 83Kitabı okudu
Acaba neden herkes bu kadar yalancı? Sanki yalan söylemezlerse yaşamlarını sürdüremeyeceklermiş gibi davranıyorlar. 
Sayfa 113Kitabı okudu
Malesef.
‘Acaba insanlar rahatsız olur mu’ düşüncesini akıllarına bile getirmiyorlar.
Sayfa 118Kitabı okudu
Çok daha lüks yerlerde çalışıp, çok daha iyi bir yaşam sürmek istiyor ama, bunu yapamamasının suçunu başkalarında arıyor. Kendisinden başka herkesten nefret ettiği için, kötü gelişen her şey başkalarının sorumluluğunda.
Sayfa 120Kitabı okudu
Kendisine sürekli kötü davranıldığı için, başkalarına da rahatlıkla aynı şekilde kötü davranabiliyor.
Sayfa 120Kitabı okudu
İnsan acil durumlarda zorlu ve gerçekçi olandan kaçınıp, önündeki anlamsız şeylere takılıp kalabiliyor. İntihar etme kararıyla trene binip ‘evin kapısını kapatmış mıydım acaba’ diye endişe etmek gibi bir şey işte.
Sayfa 121Kitabı okudu
Bu türden salak kadınların cehalet gibi güçlü bir bariyerleri olur ve ‘sen aptalsın’ diye net bir şekilde ispat etseniz bile, aptallık kötü bir şey mi? deyip geçerler.
Sayfa 121Kitabı okudu
Hayalimdeki cümleler.
Canını sıkan bir şey var, bunun hakkında konuşmak istiyorsun benimle. O zaman senin için endişelenmeye, üzülmeye başlayacağım. Böyle şeylere vaktim yok benim.
Sayfa 345Kitabı okudu
Çok bencil olduğu da söylenemezdi. Zira bencil olacak kadar kişiliği yoktu. Hiçbir şey değildi. Ne korkunç şeydir böyle hiçbir şey olmamak! Havada bırakılmış hantal bir cism gibi düşer bunlar ve düşmeye mahkûmdurlar; mutlaka düşeceklerdir, düşüşleri sırasında kendilerinden olanların hepsini de sürükleyip götürürler.
Sayfa 51Kitabı yarım bıraktı
Belki de duyduğum - birçok insanın duyduğu- yabancı bir odada yatma korkusu , şimdiki hayatımızın en iyi yanını oluşturan şeylerin,kendilerinin olmadığı bir gelecek düşüncesini kafamızda kabullenmemize umutsuzca itiraz edişlerinin en mütevazı,karanlık,organik,neredeyse bilinçsiz şeklidir; annemle babamın bir gün ölçekleri, hayatın mecburiyetlerinin beni Gilberte'ten uzakta yaşamak veya sadece arkadaşlarımı artık görmeyeceğim bir ülkeye temelli yerleşmek zorunda bırakabilecekleri düşüncesinin bana kaç kere yaşattığı dehşetin temelinde bu itiraz vardı ; kendi ölümümü veya Bergotte'un kitaplarında insanlara vaat ettiği türden , hatıralarımı, kusurlarımı, kişiliğimi yanımda götüremeyeceğim bir "sonraki hayat"ı düşünmekte zorlanmamın temelinde de aynı itiraz vardı; hatıralarım, kusurlarım ve kişiliğim var olmama fikrini kabullenemiyorlar, benim için ne hiçlik istiyorlardı, ne de kendilerinin olmadığı bir ebediyet
Sayfa 680Kitabı okuyor
