s
Suç ve Ceza
7 üyeTakip
kendine ait bir yalan, başkalarına ait gerçekleri tekrarlamaktan belki de daha iyidir. Birincisinde sen bir insansın, ikincisinde ise bir papağan!
kişilikten yoksunluk! İstedikleri bu! Ve bundan büyük bir haz duyuyorlar. Yani, kendileri olmamak, olabildiğince kendilerine benzememek! En büyük ilerleme, onlara göre bu! Sıraladıkları saçmalar bari kendi uydurmaları olsa…
Suç ve Ceza
Fyodor Dostoyevski denilince akla ilk olarak o muhteşem psikolojik tahliller gelir ve okumaya başladın mı kendini dünyadan soyutlanmış olarak bulursun. Yaşamakta olduğumuz dünyadan kendimizi soyutlamak ise bu çağda yapılacak en iyi terapi yöntemidir. O halde batsın bu dünya diye düşündüğümüzde Dostoyevski okuyalım. :)
Sanıyorum ki 
Suç ve Cezayı okuyan herkes kendini Raskolnikov’un yerine koyacak ve o suçun kaçınılmaz cezasını çekecek. Ancak kendini yani baş karakteri sorgulamaya gücü yetecek mi bilemiyorum. Romanın asıl zevkli kısmı da burada başlıyor.
Cemal Süreya ne demiş:
“1931 yılında doğdum. 1937 yılında annem öldü. 1944 yılında Dostoyevski’yi okudum. O gün bugündür huzurum yoktur. Biyografim bu kadar. “
Keyifli okumalar.
- Sonya! Kızım! Bağışla! -diye bağırdı, elini ona doğru uzatmak için kaldırdı, ama desteksiz kalınca yüzükoyun yere yuvarlandı.
Herkesin akıllı olmasını beklemenin çok uzun süreceğini anladım. Bir de bunun hiçbir zaman gerçekleşmeyeceğini... İnsanların değişmeyeceğini, onları değiştirebilecek kimsenin bulunmadığını ve bunun için çaba göstermeye değmeyeceğini..