Sonsuz mutluluklar kitabının yorumu ile geldim.Yazarların kalemini sevmekle birlikte Vi ‘ye karşı başka düşkünlüğüm var.Onun tek başına yazdığı kitapları daha çok seviyorum genelde.
Kitabın konusu,Sadie bir dergide köşe yazarı.Noel zamanı dilek mektupları diye bir bölüm yapıyor.Birdie adında küçük bir kız da Sadie’ye mektup yazıyor.Annesinin kanserden öldüğünü,babasının örgü yapmayı bilmediğinden falan bahsediyor.Noel babadan dilekler diliyor.Sadie de bunlara kayıtsız kalamıyor.Bu küçük kıza çekiliyor.Bir gün onun evinin yakınlarından geçerken bir yanlış anlaşılma üzerine Birdie’nin yeni köpeğine eğitim vermeye başlıyor.Birdie’nin babası da bu fotoğrafa dahil olunca ,üçünün yaşadıklarını okuyoruz.
Ortalama bir kitaptı bana göre.Yazarlar geçmiş ve gelecek arasında bağ kurmayı,tesadüfleri seviyorlar.Ama bu kitapta olan olay bana fazla tesadüf geldi.Bir de spoi olacağı için söylemiyorum ama kitapta can alıcı bir durum yaşanıyor.Okur merak ettirilip sonunda gerçekleri tam olarak da vermiyor yazarlar.Sonda birkaç cümle ile geçiştirildi.Keşke gerçeği öğrendikleri sahneleri de okusaydık.Hiçbirinin de merak etmemesi çok garipti gerçekten.
Onun haricinde Birdie’nin mektupları ve Sadie ile diyalogları çok güzeldi.Bahsettiğim konular da olmasaydı daha yüksek puan verebilirdim.Vakit geçirmelik hoş bir kitap arıyorsanız şans verebilirsiniz.Yetişkin içerik uyarımı da yaparak bitiyorum yorumumu.
