gerçek korkak mutluluktan bile korkar.
Sayfa 52Kitabı okudu
Füruğ! “keşke bir güvercin olsaydım,bu dünya sevmek için çok küçük”
Aydınlıktan korkanlara inat yaşadı. Kısacık ömrüne başkaldırış, çocuk özlemi, aşk, tutku,bir çok kadına ilham kaynağı olacak şiirler,eserler bırakmıştır.
Ailesinin istediği hanım kız, eşi için sadece yemek pişiren bir robot, devletin zorla dayattıklarını kabul eden korkak olmadı. Gerek ülkemize gerekse dünyanın bir çok yerindeki ataerkil toplumların, dayattığı zorbalıklara dik duruşu ile kadınlar için tarihi bir isim olmuştur. Kadınların daha iyi bir yaşamı hak ettiklerini savunmuştur. Şiirlerinde sadece isyan yok! ‘‘umut’‘ ve ‘‘özlem” öylesine yalın ifade edilmiş ki hayran olmamak elde değil. Acılarını kalemiyle hafifletmeye çalışmış füruğ…
Kendisini reddetmiş babasının soy ismi ile anılmasını samimi bulmuyorum. O sadece ”Füruğ” benim için…
Füruğ şiir sevgisini şöyle dile getirmiş; ‘Ben, ruhum memnun olduğu zaman mutluluk duyuyorum ve şiir benim ruhumu memnun ediyor… Şayet insanların elde etmek için çırpındıkları bu güzellikleri bana verseler ve karşılığında şiir söyleme yeteneğini benden alsalar intihar ederi
Kadınların iyi bir şair, yazar olmadığını savunanlar acaba yerli veya yabancı şairleri araştırmış mıdır ?
Şiirlerinden ALINTI
“arsızlıkla damgalanan
boş kinayelere gülen bendim
kendi varlığımın sesi olayım
istedim yazık ki ‘kadın’dım”
--------------------
‘‘Yeniden merhaba diyeceğim güneşe
Gövdemde akan nehirlere
Bulutlar gibi uzayıp giden düşünceme
Benimle birlikte kuru mevsimlerden gecen
Bahçemdeki ağaçların hüzünlü büyümesine
Gecenin kokusunu hediye eden kargalara”
İnsanlığın bu denli aciz kaldığı bir başka zaman olmuş mudur? Koca dünyanın bir avuç korkak kahpeye böylesine teslim olduğu daha önce vaki midir? Bu feryat figan içinde nasıl uyuyabiliyoruz? Nasıl hiçbir şey yokmuş gibi hayatımıza devam edebiliyoruz? Bize ne oldu, ne oldu insana?
Saadettin Acar
İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunlari da
Göğe bakalim.
Hayat bana en korkak adamların iddiayla cesaretten bahsedenler olduğunu öğretti.
Sayfa 22
" Yanlışa karşı çıkıyorum ama doğruyu gereken güçte savunamıyorum"demişti.
" Ben biraz korkağım galiba! "
Karısı onu "Bütün entelektüeller korkak olur ! diye teselli etmişti.Çünkü korku, düş gücünden kaynaklanır.
Sayfa 89Kitabı okuyor
İnsan anadan yiğit doğmaz. İnsanı hem yürekli, hem de korkak yapan görgüsü ve aklıdır.
Sayfa 34 - Cem YayıneviKitabı okuyor
İnsanlığın bu denli aciz kaldığı bir başka zaman olmuş mudur? Koca dünyanın bir avuç korkak kahpeye böylesine teslim olduğu daha önce vaki midir? Bu feryat figan içinde nasıl uyuyabiliyoruz? Nasıl hiçbir şey yokmuş gibi hayatımıza devam edebiliyoruz? Bize ne oldu, ne oldu insana?