Güzel şeyler birden bire olur. Öyle uzayan heyecanlardan ya çok kötü sonuçlar çıkar ya da hiçbir şey çıkmaz.
Biliyor musun Meg, kötü olanla, bize kötü olduğu öğretilenler farklı şeyler olabilir? Toplum bize bazı şeylerin kötü olduğunu öğretip bizi köleleştirmeye çalışır. 
Charles Bukowski
kabullenmek ve bencillik üzerine
Franz Kafka 
Dönüşüm okurken nefret beslediğim ailesi o kadar insanlıktan uzak değildi ancak bir insanı böcek gibi hissettirecek özelliklere sahipti. fakat bu ailede bir şeyler yanlıştı. kız kardeş odayı temizlerken kapıda haber beklemeleri umut beslememize neden oluyor ve annenin acı verici sözleri onlarda hala insanlık olduğu umudunu artırıyor.
Kötü Kaderim
Dikkatim dağılır çoğu zaman bazı geceler, kaybolurum... Kırık benliğim, yalnızlığım ve direnmeye devam eden ruhumla başbaşa kalırım. Yaşamayı unutmuş, bezgin ve yıkık bir adam olurum. Bir noktada içimde bir cesetin yaşadığını hissederim. Tam da o an, kalbimin; onarılamaz, küçük parçalara ayrıldığını anlarım. Duygularıma dokunan umutsuzluklarım, beynimin içinde toplanan olumsuzluklarım ve bütün güvensizliklerimle sessizliği dinlerim. Kendimi kandırıp dururum, kendimi avuturum ve bunu yalnız kendim için yaparım. Sonra, kayıp bir çocuk gibi korkarım. Dünyam beni çok kez parçaladı, yine de yaşamak zorundayım ama neyseki eskisi kadar acı vermiyor olanlar. O kadar çok dengesizim ki, bu gece düşebilirim. O kadar çok dikkatsizim ki, bu gece yanlış bir şeyler yapabilirim ve o kadar çok yorgunum ki bu gece, ölebilirim!
Yasin BÖLÜKBAŞI ツ
"Ama etrafımızda o kadar kötü şeyler oluyor ki, sana gülümsemem bile günahmış gibi geliyor. Etrafımızda o kadar korkunç şey oldu ki, hiç beraber beş dakika sessizce oturup ayaklarımızı nehre sokamadık. Hiç beş dakika boyunca aya bakamadım..."
🎬 Article 15
üç yıl önce telegramdan tanıştığım bir arkadaşım var. üç yıldır yaptığımız birçok şeyi birbirimize danışıyoruz veya haber veriyoruz. okuldaki işlerim doktor kontrollerim yeni aldığım şeyler hepsini biliyor. aynı şekilde ben de onun hayatından haberdarım. bir ay konuşmamış bile olsak diş kontrolüne gittim, arabayı satıyorum veya spora başladım diye mesaj atıp birbirimizi bilgilendiriyoruz. bir derdim sıkıntım olduğunda geçiştirmeden farklı bir açıdan bakarak dönüt verdiği için onu sıkar mıyım diye düşünmeden anlatabiliyorum. aynı şekilde bütün tavsiyelerimi ciddiye alıyor mümkünse uyguluyor. görüşlerimiz farklı olduğu için genelde it gibi dalaşıyoruz. telefonda genelde susarım ama iki dakika bir sus da dinle diyeceği kadar carlıyorum. ama sonrasında birbirimize röntgen fotoları gönderiyoruz. gevrek, güneş kremi, şampuan saçmasapan her şey hakkında konuşuyoruz. merak ettiğim bir şampuanı ona aldırdım deneyecek ona göre ben de alacağım. iyi kötü birbirini idare eden kahvehane arkadaşları gibi takılıp gidiyoruz.
Bazen iyi insanların başına kötü şeyler gelir. Bize ilişen musibetler, daha parlak niteliklerimize dair farkındalığımıza gölge düşürebilirler. Ama güneşin gece bile parladığını bildiğimiz gibi, senin özünün ışığı hâlâ canlıdır ve hiçbir zaman yok olmamıştır. Bedenin incinmiş olabilir ama sen bedeninden daha fazlasısın.
Kemal Sayar
Farkındalık!
Dokuz on yıl önce Rezzan diye bir arkadaşım, "Bilge etrafının, olanların farkında mısın?" diye sormuştu. O günden beri bu farkındalık meselesini düşünüyorum. İnsanların neyin farkında-bilincinde olduğunu anlamaya çalışıyorum. Ve ilginç bir şekilde kendi duygularından, kendilerinden bir haber; içlerindeki boşluklara başka şeyler yamamış eksikliğin ne olduğunun bile bilmeyen insanlarla karşılaşıyorum. İşin en kötü yanı yaşadıkları çoğu şeyi farklı bir hikâye yaratarak kabullenebiliyor olmaları. Kimse bir sürü yönüm var, hepsi bana ait ve tüm yönlerimi çok seviyorum iyi ki yaşıyorum diyemiyor. Çünkü kendini olduğu gibi ve yalansız kabullenip her hareketinin farkında olacak yürek yok. Eğer olsaydı çoğu kişi dingin ve huzurlu olurdu. İçten yanmalı sessizlikten bahsetmiyorum. Gerçek bir huzur ve kendini sevme rahatlığından bahsediyorum.
Hayatımın çok zor olan şu döneminde bile her şeye yetişiyorum ve çok büyük bir dersler çıkardım.
1-Sradanlığa ve rutine şükret
2-Hayat devam ediyor. Ne olursa olsun kötü bir olayla yoğun üzüntüyle vücudun çalışmayı bırakmıyor. Hücrelerin yenileniyor, iç organların çalışıyor yani yaşıyorsun.
3- Bir hayatın var ve devam etmelisin. Evet belki zor şeyler yaşadın ama devam etmelisin çünkü akışta olan bir hayatın var esas o akıştan çıkarsan daha çok üzüleceksin ve iyileşemeyeceksin...
Birçokları anlamayacak olsa da anlatmak zorunda olduğumuz, gecemizi gündüzümüze katarak insanlara hatırlatmakla yükümlü olduğumuz şeyler var. Her ne kadar menfi duyguların coştuğu bir hengâmda, akıl ve analiz gözden düşse de bir okuyan, bir lahza olsun üzerine düşünen birileri olur diye anlatmamız gereken şeyler var. Zira menfi galeyan, tarih
Sabah uyandım, bir şeyler dinleyerek enerjimi yükseltmeyi amaçladım, öyle de hastaneye gittim. Gittiğimde kod vardı müdahaleye katıldım. İlk defa bir hasta sadece hasta olarak göründü gözüme. Fakültedeki hocamın hep böyle ağlamayacaksın beyin bir süre sonra psikolojik olarak kendi korumak için duygusal shot down yapıyor endişelenme dediği olmuş artık sanırım. Müdahaleden çıkıp hastalarımı gezdim, sadece yemek yerken oturabildiğim bir gün oldu. Yeni sorumlumuza da biraz sinir oluyorum. Yeni olduğu için otorite kurmaya çalışıyor, gıcıklık yapmasa iyi olur. Eve gelip elimi yüzümü yıkadıktan sonra yüzüstü yatağa bir yığılmışım akşam 10 da uyandım. Yalnız yaşamak da ne kötü ya başıma bir şey gelse kimsenin haberi yok. Neyse ki uyandım, sabaha kadar uyuyup işe geç de kalabilirdim. İşe mutlu gitmiyorum açıkçası. Staj yaptığım hastane buradan 10 kat iyiydi her açıdan. Hep orayı arıyorum. Ama kendimi mutlu olmaya zorluyorum çünkü mutsuzluğun hiçbir getirisi yok. Hem mutsuz olunca güçsüz hissediyorum ki onu da hiç sevmiyorum.
Tutunamıyorum
Hâlâ bir şeylere tutunmaya çalışıyorum, bir gülüşe,minik bir yüreğe, içtiğim bir dal sigaraya, doğduğum yere, geçmişime, geleceğime.. ama olmuyor hep eksik bir şeyler. Yıllardır içimde nedenini bilmediğim bir kaos ve karanlıkla boğuşuyorum. Çok zor yüzünde mutluluk maskesiyle nefes almak. An geliyor doğan Güneş ısıtmıyor, Dünya bir gül gibi soluyor gözümde. Kendimle yalnız kalmak istemiyorum. İnsanlardan kaçıyorum fakat onlar olmadan da delirecek gibi hissediyorum. Herkese, her şeye kırgınım. Şu hayatta en kötü şey gönül kırgınlığı ile yaşamakmış.
Yaşamak zorunda olmakmış.
Yoruldum artık. Ruhum ölü ve bedenim hayata tutunamıyor... Sevemiyorum hayatı. Zaten sevmeden de yaşamayı öğrendim bu hayatı..
Alceste