Günaydın herkese. 😊
Küçük bir anımı paylaşmak istiyorum.
Lise zamanlarımda şimdikinden daha çok okurdum. Öyle ki sabah babamdan para alır, hemen kitapçıya koşar, kitap alır, eve gelir, akşama kadar bitirmiş olurdum. Sonra da babamdan yeni kitap parası nasıl isterim diye kara kara düşünürdüm. En etkili taktik acındırmaydı.
'Ama baba ben uyuşturucu için sigara için para istemiyorum ki. Kitap için istiyorum.'
Ve nakavt. Yeni kitap parası elimde olurdu.
Tabi bu her zaman işe yaramazdı. Bir virüse karşı bağışıklık kazanmak gibi babam da buna karşı bağışıklık kazanırdı bazen. O zaman mektup devreye girerdi. Yine isteğimi büyük bir narinlikle belirttiğim bir mektup yazar ve babamın bulabileceği bir yere koyardım. Bazen bir kağıt olurdu bazense bir bilgisayar ekranı. Babamın onu okuduğundan emin olduktan sonra bir yoklardım. Tepkisini ölçerdim. Tabi bu seferki saldırı değil, stratejiydi. Dolayısıyla bekleyiş ön plandaydı.
Kitap alacağım diye savaş sanat uzmanı olacaktım neredeyse. Ama eninde sonunda o kitap parasını çıkartırdım. ☺