geçenlerde doğdugum 20sene yasadığım sokağa girdim.hani insan ölmek istemediği yerde yaşamamalı ya.bu sözü nerden okudum bilmiyorum da neyse .bence o sözün benim adıma en temel yeri.7 senedir girmediğim sokak.sokağa girer girmez solda kaldırıma oturmuş taso oynarken ki halim karşılar sandım önce.ama arabalardan kaldırımlara yer yoktu taso mevsimi
Ne oldu çocukluğum?
Köşelerinde nefes nefes koştuğum
Odalar?
Ortalarında tahta at koşturduğum
Geniş sofalar?
Sofalarda gizli yuvalarım,gizli yerlerim? ...
Hani benim kurşun askerlerim?
İçimdeki küçüğün küçüklüğü...
Acıdan yandım, sustum. Acımı sevdiğim saçlarımdan çıkarttım. Bir mahkumun idamına gidişi gibiydi adımlarım; sessiz ve sakin. İçim kanadı, güldüm. Gerçek değildi o tebessüm. Ben kanadım; vazgeçmeye saçlarımdan başladım. Oysa ne çok severdim saçlarımı. Benden başkası da bilmezdi ki uzun saça tutkumu. Ben düşlerimde sırma gibi saçlar uzatırken, küçüklüğümden beri hep küt kesilirler. İçimdeki küçük kırgın. Kalbinden değil, saçlarından vurdunuz onu. Şimdi gelse küçüklüğüm karşıma, konuşurum onunla. Derim ki "Üzülme küçük, yaralarının kapanışı saçlarından başlayacak. Uzayacak birgün, tıpkı düşlerindeki, tıpkı masallardaki prenseslerinki gibi. Ağlama hüngür hüngür. Bir masal prensesi oldun şimdi. Bak Pamuk prensesin saçlarına, tıpkısının aynısı seninkilerle. Gülümse küçük, saçların kesilirken, canın yanarken, oyun oynarken,susarken... Sen hep gülümse. Çünkü sen hep pamuk prenses kalacaksın. Alış küçük, yedi cücelerine de alış. Onlar her zaman senin aklında ve kalbinde olacak. Saçını kesen kötü kalpli cadıya inat hep gülümse. De ki "Ben bir pamuk prensesim." Özenme Rapunzel'in saçlarına, hayran olma. Ayda bir yıkar o saçlarını, hep kirlidir. Sen övün saçlarınla, mutlu ol onlarla. Çünkü sen ne kadar büyürsen büyü, senin saçların değişmeyecek ama o cadılar hep değişecek. O zaman anlayacaksın saçını kesenlerin değil, en çok sevdiklerinin gerçek cadı olduğunu."
Ben hemen o gözlerin kudreti altında bir çocuk gibi titremeye başlıyorum. Beni titreten, o yüzün güzelliği değil. Beni titreten kendi küçüklüğüm kendimden büyük ve sağlamın yanında kendi küçüklüğüm, korkaklığımdı.
Bir Mavi Süpürge
Sabahleyin anneme yardım için odamı süpürürken, ister istemez aklıma küçüklüğüm geldi. Her ne kadar şehir hayatında olsa da, her günü dolu dolu geçen küçüklüğüm.
Annem her süpürge yaptığında, "Canavar geliyooor! Kaçıııınn!" diye bağırıp, etrafımda süpürgeden kaçan insanlar olduğunu ve süpürgenin de dev gibi bir canavar olduğunu hayâl ederdim.
Bazen de süpürge çalışmıyorken üstüne binip atımmış gibi davranır ve ayağımla sürerdim.
Aslında annem her ne kadar farkedemese, anlayamasa da, çok çekti benden o mavi süpürge.
Geçtiğimiz Nisan ayına kadar hâlâ o süpürgeyi kullanıyorduk, ama artık iyice bozuldu ve yeni bir süpürge aldık. İster istemez üzüldüm annem kapının önüne koyunca süpürgeyi. Çünkü o benim oyun arkadaşımdı, her ne kadar çoğu hayâl de olsa.
Hiç tahmin etmezdim bir süpürgenin hayatımda böylesine bir yer edineceğini.
Seni asla unutmayacağım mavi süpürge!
Çünkü sen benim daha küçük bir kızken oyun arkadaşımdın!
Seni asla unutmayacağım mavi süpürge!
💙
Yaşadıklarımı düşündüm. Küçük olduğum günleri. Hayatın içinde kirlenenler benim saflığımda ve masumluğumda yıkanırlardı. Yanağımı sıkarlar, başımı okşarlardı. “Seni alıp kaçırsam benim kızım olur musun?” derlerdi.
Şimdi büyüdüm. Küçüklüğüm başkalarına aitti. Büyümekle de kalmadım, ben de o büyükler gibi çocukların yanaklarını sıkıp onların saflığında ve masumluğunda yıkanmak istedim.
Bir sahil kenarında oturmuş durgun dalgaları izliyorum. Bir şeyler fısıldıyor sanki bana kızacak kızamıyor da ama bugün değil. Bir şarkı eşlik ediyor sonra dudaklarımdan süzülüyor başlıyorum sayıklamaya sesim güzelde değil sana nasılsa varmayacak hiçbir şey gibi bu da. Elim kumlara gidiyor küçüklüğüm geliyor aklıma, masumluğum. Yaş ilerledi fakat hala oturur bir şeyler yapmaya çalışırım ve her zaman ki gibi yapamam. Bi not defteri çıkardım bunları yazarken bir de taş ekledim yanına... Dalgalar kızmadan gitmeliyim, bu sabah durgun başlamıştı tek güzelliği sahilde kimsenin olmayışıydı...
'küçüklüğüme
"Sevgili küçüklüğüm.. Ben senin büyüklüğün. Tanıdın mı?
Biliyorum, sana çok farklı geliyorum. Sana benziyorum ama pek sen gibi de değilim. Ben de sana bundan bahsetmek istiyorum aslında.. Önündeki yıllar boyunca o kadar şey yaşayacaksın ki.. Kabus diyeceksin, uyuyor olduğunu düşünecek ve uyanmak isteyeceksin. Uyanamayacaksın.. Sen o kadar
Dijwar biliyor musun artık sağ gözüm görmüyor...
Arada Şırnak'a dedemlere uğrarım, birkaç gün orada kalır, oradakilerle zaman geçiririm. Dedem eski bir imam, dinler konusunda, görüşler konusundaki bilgi birikimine hep hayran kalmışımdır. Dedem, bölgede tanındık biridir. Şifalı bitkiler konusunda uzman vasfındadır aynı zamanda. Bitkilerle konuştuğuna da şahit olmuşumdur çoğu kez. Hatta güzel bir