Kuduz virüsü, bir patojenin bir konağın davranışının nasıl manipüle edebildiğini özellikle dikkat çekici ve ürkütücü örneğini oluşturur. Vücuda girmeyi başardıktan sonra, genellikle enfekte bir bireyin ısırılması ile virüs sinir lifleri boyunca beyine doğru hareket eder ve burada saldırganlığı düzenleyen bölgede toplanırlar. Daha sonra konağın saldırması ve ısırmasını sağlayarak diğer bireyleri enfekte eder. Ayrıca kurbanın yutkunma kaslarını felç eder, böylece virüs yüklü tükürüğün ağızda birikmesine neden olarak bulaşma olasılığını arttırır ve yan etki olarak kurbanın suda boğulma korkusu yaşamasına neden olur. Bu durum nedeniyle başlangıçta hidrofobi hastalığı ismi verilmiştir.
Sayfa 46Kitabı okudu
İnsanların kimi zaman beyinlerinden hasta olabileceğini biliyorum. Müziğini yeterince iyi bulmadığı için delirerek ölen bir müzisyenimiz vardır. Bazı insanlar camdan burunları olduğunu düşünmüştür. Peki ama örneğin daima haklı olduklarını düşünecek kadar hasta insanlar olmuş olsaydı, bu denli tuhaf bir hastalığı tedavi edecek yeteri kadar helleborus bulunur muydu? Peki ya bu hastalar daima haklı olduklarını iddia ederken kendilerinin haksız olabileceğini düşünen herkesi ölüm cezasıyla tehdit etselerdi; boyun eğmeyenleri ortaya çıkarsınlar diye casuslar tutsalardı; bir babanın oğlunun, bir annenin kızının şahitliğiyle yakılarak öldürülmesi gerektiğine hükmetselerdi, ve bu insanları bağlayıp onlara kuduz muamelesi yapmak gerekmez miydi?
II. Abdülhamid döneminde koruyucu hekimlik ve Louis Pasteur
Kuduz aşısına özel bir yer vermek gerekir. 1885'te Louis Pasteur (1822-95) Pierre Paul Émile Roux ile yaptığı çalışmalar sonucu aşı yöntemini geliştirmiş ve tavşanlar üzerinde denemişti. Daha sonra aşının kuduz hastalığı üzerinde etkisini araştırmak için 11 köpekle deney yaptı. Olumlu sonuç alan Pasteur, kuduz bir köpek tarafından ısırılmış 9 yaşındaki Joseph Meister'a uygulama konusunda tereddütte kaldıysa da danıştığı kişilerin desteğiyle 6 Temmuz 1885'te aşıyı uyguladı. Çocuğun durumu iyiye gidince başarısını ilan etti. Aşının olumlu sonuç vermesinden sonra bir aşı merkezi kurmak isteyen Pasteur yeterli parayı bulamamıştı. Öte yandan İstanbul'daki II. Abdülhamid bu uygulamayı duyunca 1886 yılında Zoreos Paşa, Dr. Hüseyin Remzi ve Veteriner Hüsnü Bey'den oluşan bir heyeti Paris'e gönderirken Pasteur'a kuduz tedavi merkezi açması için de kendi istihkakından 10 bin Frank gönderdi. Bu parayla o zaman İstanbul'un iyi semtlerinde ev satın alınırdı. Pasteur bu yardımların desteğiyle 1887'de Pasteur Enstitüsü'nü kurdu.
Sayfa 78Kitabı okudu
Louis Pasteur - Mikrobiyolojinin Babası, Mikrop AvcısıM. Murat Sezer · Parola Yayınları · 201843 okunma
İnsanlar ilkönce başlarına dert olan ölümcül bulaşıcı hastalıklar ve enfeksiyonlarla savaşmak zorunda kaldılar. Veba ortaçağın, tüberküloz ise yeni ve yakınçağın baş belası hastalıklarıydı. Büyük veba salgını ortaçağda Avrupa nüfusunun üçte birini yok etmişti. Bu hastalıkların yanı sıra kolera, tifo, çiçek, kızamık, kuduz ve tetanos gibi öldürücü hastalıklar bugün ciddi bir tehdit oluşturmuyor. Birileri aşı yaptırmamayı tavsiye etse de bu tavsiye tam anlamıyla bir cehalet bilimi örneğidir. Aşı teknolojisi gelişmeden önce çocuk ölümleri çok fazlaydı. Aşılar sayesinde azalan çocuk ölümleri dünya nüfusunun artışına da neden oldu. Salgın hastalıklarla savaş ve aşılarla birlikte koruyucu tıbbın gelişimi 19 ve 20. yüzyıllarda olmuştur. Alexander Flemming’in küften geliştirdiği penisilinlerin tedaviye girmesi ile antibiyotiklerle öldürücü de olabilen birçok enfeksiyon hastalığının kökten tedavisi mümkün olmuştur. Bazı hastalıkların asıl nedeni olan bakteri ve virüslerin saptanması ve tedavi edilmesi birçok hastalığı insan için sorun olmaktan çıkarmıştır. Yirminci yüzyılın özellikle ikinci yarısında yüksek tansiyon başta olmak üzere önemli kalp-damar hastalıklarını ve diyabeti kontrol etmeye yönelik önemli ilaçlar geliştirildi. Kanserin erken tanısı ve bazı kanser türlerinin tedavisine yönelik önemli gelişmeler oldu. Bütün bunların sonucunda insanın yaşam süresi uzadı. Yirminci yüzyılın başlarında dünya genelinde ortalama 45-50 yıl olan insan ömrü yüzyıl sonlanırken 70’li yıllara uzadı.
