Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
İnsanı kendi adaleti peşinde koşturur. Aykırı olduğu bütün ideolojiler kullanarak anarşiyi yaşayabileceğini kabul eder. Toplumların, kültürlerin, dinlerin ahlaki değerlerini yıkar, kendine göre ahlaki öğütler sıralar. İnsan ilişkilerini yasalarla değil karşılıklı rızaya dayalı sözleşme çerçevesinde belirlenmesini savunur. Evliliği ev arkadaşlığına indirger. Grup sex’i meşrulaştırır. Bunu da değerleri ve kalıpları yıkarak özgürleşeceklerine inandıkları için desteklerler. Küreselleşmeye, terörü bahane ederek baskıcı hale gelen devlete karşıdır, bunun yıkımının en önemli adımının parçalara bölmekten geçtiğini savunur bunun için federe yapıyı kurmayı hayal eder. Markscı kurama benzerdir, onun yerini alabileceğine, küresel kapitalizme karşı eleştirel yeni düşünceler dizgisi olduğunu savunur. Anarşist kendinin ikilem içinde olduğunu bilir. O toplumsal varoluşun kendine sunduğu maddesel tinsel olanaklara karşı çıkışının kesin bir zaferle sonuçlanmayacağının ayrımındadır. Anarşist sonunda amacına, yıkmak istediği kültürün bir yapıcı öğesi olarak ulaşmış olur. Böylelikle anarşizm, kuramsal olarak kendi içinde çelişkili görünüm sunar.
- Neden ölüyorsun anne?
- Vaktim doldu, sıram geldi. Ah hayır sakın korkma. Ölüm de hayatın bir parçası...
Agusto’nun annesi ile bağı bu sahneyi getirdi aklıma.
Bu kadar kafası karışık bir karakterin gelgitlerine sebep, annesinin ölümü diye düşünüyordum. Annesi onun her şeyi. Öyle ki bir gün bile ondan önce uyumamış, o uyandığında ise çoktan uyanmış oluyordu annesi. Aşkı tadamamaktan muzdarip, sevdiklerinde annesini arıyor. Ama hayır sadece bu değil, bir ölüme sığmayacak kadar karışık, sürekli kendini arayan birinin, belki de hiç var olmayan kurgusal bir “nivola” karakterinin hikayesini görüyoruz. Kimi zaman karamsar kimi zaman da sevgi dolu.
“Onu rahatsız eden çiseleyen yağmur değil de şemsiyesini açmak zorunda olmasıydı. Kılıfında öylesine narin, öylesine şık ve güzel katlanmış ki! Açık bir şemsiye ne denli çirkinse, kapalı bir şemsiye de o denli şıktı.”
Kahramanımız, yazarımız ya da kurgusal karakter artık her hangisiyse işte; böylesine garip, kendi içinde düşünceleriyle boğuşan biri.
Tüm bu yazarın karakteri, çelişkileri, aşkta veya başka şeylerde kendini araması ve yine kendiyle çelişmesi belki de yazarın bunlardan beslendiğini gösteriyordur?
Unamuno’nun bundan önce hikayelerini okumuş pek sevememiştim ama Sis’i çok beğendim, okurken farklı bir şey okuduğunuzu hissediyorsunuz. Sonlara doğru yazar da kitaba giriyor, ön sözü yazanın romanın bir kahramanı olması da cabası.
Son olarak -kuramsal anarşist- enişte Don Fermin’e ve en çok da sadık köpeğimiz Orfeo’ya selam olsun :)
#kitapdunyam
48 syf.
10/10 puan verdi
Neden kısa tutulur ki böylesine harika kitaplar?
Fernando Pessoa, yemek masasında dostuyla yaptığı değerlendirmenin sonucunda ortaya çıkmış olan güzel kitap. Anarşizmin niteliğini ve insanlığın kapitalden kurtuluşunun yollarını yeni bir bakış açısı getirerek anlatıyor bizlere. ve bankerliği anarşizme giden yol olarak gösteriyor. En başta ne alaka deyip yadırgamak mümkün ancak Pessoa'yı bir dinleyin derim. Zorbalık, özgürlük, burjuvazi, işçi sınıfı, emek hakkında da yine aynı şekilde çok farklı bir yaklaşımla değerlendirmeler mevcut.
Aslında bu yeni bakış açısını, yine kendisi gibi italyan olan Antonio Gramsci ile birlikte değerlendirilmesi çok daha güzel olabilirdi. Böylesine dolu içerik beklemiyordum açıkçası.
İdeolojik olarak kitap, kapitalizm sonrası anarşist bir toplum ve dünya ortamı öngördüğünden daha bireysel bir anarşist tutum olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Bu ne kadar tutarlı o eleştiri fikirlere göre değişir tabii. Toplumcu anarşizm karşısında Pessoa'nın bireyci anarşist tavrı, muhalif tutumu noktasında tezat oluşturmaz ancak genel olarak ideolojik bir yanılsama mevcut bireyci anarşist hareketin doğasında. Ancak işi ideolojik ve kuramsal analize dökmeden değerlendirmek gerekirse etkisi kolay unutulmayacak muazzam bir eser bırakıp gitmiş Pessoa bizlere.
Kitabın adına bakınca zihinde canlanan “bir anarşistin eylemlerini anlatsa gerek” düşüncesi daha en başta yazarın "Sunuş”unda çürüyor gibi:
Başlangıçta niyetim, günün olaylarına anarşist tutumlu bir felsefeci olarak sıcağı sıcağına bakmaktı. Bir yandan bu tanıklığı yaparken bir yandan da kuramsal gereçler toplayacaktım. Sonunda baktım ki,
Yazar, bu romanında, yazdıkça adeta kendini oluşturan bir kurgu denemesi yapmış. Kabul etmek gerekir ki oldukça başarılı da olmuş. Kitabın ana karakteri Augusto, tipik bir "Fikir Oblomuv'u" . Yaşayarak öğrenmeye çabalayan, buna karşın bakış açısını geliştiremeyip sürekli patinaj yapan bir profil. Kendini "Kuramsal Anarşist" olarak tanımlayan, Don Fermin karakteri kitaba büyük tat katmış. Elbette, Augusto'nun köpeği Orfeo'nun romanın en sahici karakteri olduğunu vurgulamak isterim. Nitekim, kitabın son iki sayfasında Orfeo'nun düşüncelerini okuyacak ve büyük keyif alacaksınız. Kitabın büyük bölümü diyalog şeklinde olduğundan ve genel olarak akıcı bir anlatıma sahip olduğundan sıkılmadan okuyabilirsiniz.
Kuramsal olarak anarşist.
Sadede gelecek olursak Geçen lerde bana eskiden sizin anarşist olduğunuzu soylediler. Eskidenmi hayir eskidende anarşisttim şimdi de anarşistim bu noktada degismedim. Ben anarşistim.
