Üstad Sezai Karakoç'un vefatı üzerine
Üstad, aramızdan sıyrılıp, adeta bir kuş gibi uçup gitti.
Fanilik arkadadır artık.
Dev sulara karşı bir ömür boyu gerilmiş kollar düştü.
Ve yüz yılımıza şeref olan şiir saati, durdu.
Ve doğru, iyi ve güzel için yükselen ses sustu. Yankıları çağların ufkunda çınlayacak.
İslâm’ın onuru için çağın çelik yüzüne karşı koyan elmas kas, gevşedi.
Evet, bir kahraman düştü toprağa. Bir kez daha bin kez daha yeşerip boy atacak bir tohum olarak.
En önde koşan atlının atı kapaklandı. Ve en birinci süvariyi toprak bağrına bastı. Herkeslerden daha çok seven ana gibi.
Ve perde kalktı. Ten maskesi sıyrılarak, ruh, potada saf altına kalboldu.
Kartal süzülüp gitti, sonsuz göklerde kayboldu.
Bize ne düşer, bütün bu manzara karşısında, susmaktan başka.
Bu yazıyı çok sevdiğin Necip Fazıl'ın ölümünün ardından yazmıştın. Eksiği yok fazlası var aynı duyguları hissediyorum şuan çok üzgünüm Sezai Karakoç'suz bir dünyada kalmaktan. Mekanın cennet olsun üstad. Senin de dediğin gibi "Bize ne düşer, bütün bu manzara karşısında, susmaktan başka."
Uçan kuş bile eşini bilir ve sürüsünü bulur. Sen insansın. İçine karışacağın insanları iyi seç.
Bir kuş giderken neler götürebilir ki yanında?
Oysa bir sevgili giderken pek çok şeyi alıp gitmiştir. Utangaç ilk dokunuşları,
...
hayatınıza girdiği ilk andan itibaren yaşanılan her ne varsa alıp gitmiştir sevgili.
Bir sevgili gittiğinde, ona baktığınız gözlerinizi de alıp gitmiştir.
Bir sevgili gittiğinde, altında onunla dolaştığınız gökyü
zünü de alıp gitmiştir.
Bir kuş, bir sevgili...
İnsan kaybettikleriyle insandır.
Sayfa 95Kitabı okudu
Basit şeylerle mutlu olamayan insanları hiç anlayamıyorum. Bu devirde herkes çok gergin ve suratlar hep asık. Herkes doğduğu güne bire bin pişman. Biraz olsun gülün değmez bu kadar şeye surat asmak ki bunun sonuda yok, yaşam hep trajedi ve acımasız. Mutlu olmak gerçekten kolay ve üstelik bedava. Nasıl mı mesela yeni doğan bir güneş nasıl da parıldıyor kuvvetlice ve günümüzü, kalbimizi aydınlatıyor, her şey için umut veriyor uzaktan. Hele ki yağmur ne güzel bir hediyedir tanrıdan; altında ıslanmayı, yürümeyi ne kadar çok severim toprak kokusunu içime çekerek. Eğer yağmur hızlanırsa bir ağacın veya bir dükkanın tentesinin altına sığınırım ve bunun için o ağacı dikene veya dükkanı inşa edene teşekkür ederim. O an için en mutlu kişi benim. Her ıslandığım andan keyif alırım, o an üşümek aklıma bile gelmez. Özellikle sokakta bir kedi yavrusuyla denk gelsem kendini sevdirirse sevmeden edemem, sevdirmezse de zaten gözlerimle sevmişimdir o bile yeter. Önümden geçen kuş ne kadar da özgür gelir gözüme o anın fotoğrafını çekerim. Bu bile mutlu olmak için sebeptir insan için. Böylesine yüzlerce örnekleri çoğaltabiliriz. Her şeyiyle kusursuz ve bin bir mucize bulunan doğadaki bu güzellikleri göremeyen ve üstelik bedava olmasına rağmen farkedemeyen bir insan nasıl mutlu olur ve mutlu edilebilinir ki ?
Doğayı,insanları, hayvanları seven insanları sevin. Onlar çok kolay mutlu olurlar ve mutlu etmesini de gayet iyi bilirler.
Uçmaya çalışmayan kuş, kafeste yaşadığını asla anlamaz.
"Bazen sadece yorgun oluyor insan. Ne küs, ne yalnız, ne de aşık.."
Şükür cehalet bitti! Kimse okumuyor, herkes yazıyor. Kimse öğrenmiyor, herkes biliyor. Kimse susmuyor, herkes konuşuyor.
Sayfa 60Kitabı okudu
