Korsanlar! Korsanlar! Korsanlar!
Çocukluğum esir düştü, neyim kaldı kemandan başka
La isimli bir dostun olsun, Mi isimli bir sevgilin
Olacaksa düşmanın onun da ismi Fa
Sol isimli bir kasabada yaşa ömrünün geri kalanını
Do isimli oğlun, Si isimli kızın
Seni ilk öpen Re'yi düşün arada
Notalar akar, müziğini bulur elbette, bana son selam yeter