Ömrümün en güzel yıllarından birisin.
Zamanın nasıl geçtiğini ben sende unuttum.
Laleler kadar asil ve de narinsin.
Ellerinin sıcaklığında kaybolan bu ruhumu,
Mai'nin en koyu tonunda buluyorum.
Her sayfası ayrı bir renk olan defterime, Ayseller, Laleler bakarlar, "Baban bunu İstanbul'dan mı getirdi?" derlerdi. Gülerdim... Onlar da gülerlerdi. Ben susardım, ama onlar hâlâ gülerlerdi.
Acımı ince ince işçilikle, tek tek, nakış nakış, sabırla işledim. Kanayan güller mi bitmedi üzerinde, kurumuş çiçekler mi, solmuş menekşeler, dağılmış laleler, perişan bahçeler mi, hiç bilemedim..
Laleler koparıldıktan sonra bile iki üç santim kadar uzamaya devam eden tek çiçek türüymüş. Onları izledin mi hiç?
Her zaman güneşe doğru uzanırlar, çabalarlar, tadını çıkarırlar.
Solsalar bile çok güçlüdürler. Yaprakları buruşur ve cesur birer gözyaşı gibi dökülürler... Sen bir lalesin...Acı içindeyken bile zarifsin. Çabalamaktan da hiç vazgeçmiyorsun.
Sayfa 129Kitabı okudu
Ey çiçeklerim arasındaki dağ kızı,
Saçların menekşeler, laleler gibi dökülür yanaklarından, pek alımlıdır,
Artık kuşların şarkılarını değil,
Yüreğinin şarkısını söyleyen genç çobanı dinlemek zamanıdır.
Sayfa 135Kitabı okudu
