Libido yukarıdaki aydınlık dünyayı terk ederek, geldiği yere, oraya ilk kez girdiği göbekbağı yoluyla vücuda çatlak bir noktadan girer. Çatlak noktanın ismi “anne”dir çünkü şu anda sahip olduğumuz hayat bize ondan ulaşmıştır. Ne zaman büyük bir iş başarılmak üzere olsa, o işi başaracak kişi gücünden şüphe ederek kendi içine çekilmekte ve libidosu geldiği fıskiyenin ağzına geri dönmektedir. İşte bu nokta, yok olma ile yeni bir hayata doğma arasındaki o çok kritik noktadır. Zira, eğer kişinin libidosu bu iç dünyanın harikalarında sıkışıp kalırsa, kişi yukarıdaki dünyada gölgeden başka bir şey değilmiş gibi algılanacaktır. Bu durumdaki bir kimse ya can çekişmektedir ya da ağır hastadır. Ama eğer libido kendisini onu tutan cidardan kurtarıp kendi gücüyle yukarı kadar çıkabilmeyi başarırsa, neredeyse bir mucize gerçekleşir: Bu sefer, yerin altındaki dünyaya yolculuk, gençlik çeşmesine dalmak gibi olmuştur adeta. Ölü görünen libido da yenilenmiş üretkenliğe açar gözlerini…
[Carl Gustav Jung, CW)
İnsan ufkunun genişliğini, insanın kabiliyetlerinin değişikliğini göz önünde bulundurduğu zaman insanı bir tek faktöre göre açıklama hatasına düşmeyecektir. Freud'un yaptığı gib insan faaliyetlerini libido ile izah etmeyecek, Adler'in yaptığı gibi üstünlük kompleksi ile açıklamayacak, Jung'un yaptığı gibi aşağılık kompleksi ile izah etmeyecektir. Tecrübeci ekolün yaptığı gibi bedeni enerji ile, koministlerin yaptığı gibi tarihi veya iktisadi materyalizle izah etmeye kalkışmayacaktır. Çünkü insanın sahası, bütün bunların her birisinden çok daha geniştir. Her faktörü ayrı ayrı kapsar insan bünyesi. Birbirinden ayırt edilmesi mümkün olamayacak derecede komple bir bütünlük arzeder.
Sayfa 54 - Esma YayınlarıKitabı okudu
Konumsuz.
"Camdan bir duvarın arkasında yaşayan bir zombi gibiyim."
"Dünyada olup biten her şeyi görebiliyorum, ama hiçbir şeye dokunamıyorum. Ulaşamıyorum. Temas kuramıyorum. Dışarıdayım."
" Her şeyi bir peçenin içinden görüyor gibiyim; işittiğim her şeyle aramda bir duvar var sanki; insanların sesi çok uzaktan geliyor gibi"; "Ben bir otomatım, makineyim; hisseden, konuşan, yiyen, acı çeken, uyuyan ben değilim; ben artık yokum; yokum ben, ölüyüm."
....
Hiçbir şey öznenin ilgisini çekmez; libido dışarda herhangi bir yere konumlandırılmadığı için, etrafındaki dünyada onu yakalayan hiçbir unsur yoktur.
Sayfa 137Kitabı okudu
Hitler
Küçük yaşlarda annesi ve babasını kaybeden Hitler,konservatuarın resim sınavlarında da başarısız olunca hayatta kendisinden başka tutunacağı hiçbir dalı kalmamıştı.Özgüveni yüksek bir çocuk için ise narsistliğin temellerini atmak çok zor değildi.Çok iyi resim yaptığına inanıyordu ancak jüri tarafından kendisnin bir ressam değil de bir mimar olabileceğinin,çizimlerinin bu doğrultuda olduğunun söylenmesi Hitler'i küçük yaşta bile kızdırmıştı Yıllar sonra Almanya'nın başına geçtiğinde ise Almanya için düşündüğü birçok binanın çizimlerini kendi yapmıştı.Bu aslında onun öfkesinin dışavurumuydu.Egosunun öfkeyle karışarak dış dünyaya dökülmesi ve kendince yüceltilmesiydi.
Sayfa 17
Yeterince erkek ya da hakkını vererek kadın olmak noktasında öyle bir takılı kalmışız ki,karşılıklı insan olduğumuzu unutmuşuz.
Sayfa 39
