Umut, asla katledilemeyecek bir yaratık, bütün kederli karanlıklarda alevlenen bir ışıktı. "Umutsuz bir insan ruhsuz bir bedendir," diye mırıldandı annesi kalbinden.
Aynı ilk kitap gibi nefes kesiciydi, kalbim gümbür gümbür okudum – özellikle de son sayfaları. Çok güzeldi. Asla unutmayacağım kadar sevdim bütün karakterleri, zümreyi. Şimdiden özlemeye başladım bile...
"Dilediğin kadar para, dilediğin kadar yaşam! Birçok insanın hemen isteyeceği iki şey – asıl sorun, insanların kendileri için en kötü şeyleri isteme tutkuları."