Kitabın ilk 30 sayfası gerçekten yazarın saçmalamaları gibi geldi ama daha sonraki sayfalarda yazarın geleceğe dair yaptığı tahminler günümüzle o kadar uyuşuyor ki şaşırdım. Her ne kadar karamsar olsa da malesef gerçek böyle. Yazarın tahmin ettiğinden biraz daha yavaş olsa da aynı şeyleri yaşıyoruz 
Kaos'un Kutsal Kitabı
Nora şidetin olmadığı bir dünyada yaşamayı isterdi ama yaşayabilceği bütün hayatlarda insanlar da vardı malesef.
Sayfa 194Kitabı okuyor
Deprem...
İstanbul'da kentsel dönüşüm inanılmaz yavaş ilerliyor... Malesef neredeyse hiçbir aksiyon alınmıyor.. Ben devletin yerinde olsam gerekirse güç kullanıp insanları bir an önce bölgeden tahliye ederdim... Suudi Arabistan'da sadece daha estetik bir görüntü oluşturmak için koca şehirleri tümüyle yıkıp yeniden inşaa ediyorlar ve bunu da çok kısa bir sürede yapıyorlar. Böyle bir gücün mü yok? O zaman insanlara, Anadolu'ya göç etmeleri için bir sebep ver... Her gün ana haber bültenlerinde 10 dakika yayın yap... Yakın tarihin en büyük felaketlerinden biri kapımızda ve hükümetteki bu duyarsızlık bizim sonumuz olacak...
Bugün ,hüznün ve ayrılıkların kitabı #mormelankoli ile geldim sizlere . Yazarımız 
Hasan Karataş "Yanlız değilsiniz bu hayatta" diye sesleniyor okurlara .Zıt duyguların hayatımıza kattığı lezzeti fark ettiriyor.Deneme türündeki eserde araya serpiştirilmiş şiirlerle su gibi akıp gidiyor okurken .
Her şeyi çabuk tüketiğimiz gibi sevgiyi de tüketiyoruz malesef .Aniden hayatımıza biri giriyor ,dünyamız o oluveriyor bir anda . Ayrılık ,hasret geliyor arkasından.Biri giderken ,diğeri sevdası ile başbaşa kalıyor .Melonkolik aşık dizelere döküyor aşkını ,hasretini ,acısını ....
Ağacın toprağa tutunduğu gibi aşka tutunup,büyütüp filizlendiriyor içinde . Çünkü unutmayı değil sevgiyi ögretmişler o saf yüreğe sadece . Unutamıyor bir türlü...
Neden gidilirdi bir aşktan ,sevdadan ?Seven terk edilir miydi?Sorgulayıp duruyor.
İnsan insanı da çabuk tüketiyor malesef .
Sahteliklerle dolu dünyada her şey gibi umutların da rengi soluyor .
İnsan hayatı buydu işte . Takıntılı hislerimizle kendimize zehir ediyorduk hayatı .
Her ne kadar aşktan söz etse de kelimeler ömrümüzün her anını kapsıyordu .
Yaşanmamış olan değil , yaşanmışlıklar güzelleştiriyordu hayatı.
Bir kaç satır örnekle tabii ki tavsiyemdir bu harika kitap .Okuyun canlar .
Acıların dili yok.Yaşanıp gidiyor.Yaşadıkça
insan ne çok şey öğreniyor.Bir şeyi kaçırıyoruz belki... Ömür geçip gidiyor.
Sahi, sesiyle sarılır mı insan? Uzaklarda olsa da sımsıkı sarar mı uzaklardakini?
